Onze eerste Scherpe Blik van het seizoen '14-'15 is een feit. Sven Nys neemt geen blad voor de mond. En wij sparen hem niet in onze vragen. Het leidde tot een boeiend gesprek waarin we ook leerden dat het WK MTB in Andorra '15 bepalend kan zijn wanneer zijn carrière beëindigd wordt.

Sven Nys, wat hebben de eerste wedstrijden jou geleerd?

Dat ik zeker het niveau haal dat ik zelf wilde halen. En ja, dat geeft me vertrouwen, want op mijn leeftijd is dat altijd wat afwachten. Ik zit immers in een fase van mijn carrière dat ik niet weet hoe ik op bepaalde dingen ga reageren. Zeker na een zomer waarin er toch een en ander op emotioneel vlak is gebeurd. Ik had er geen idee van welke impact dat op mijn prestaties zou hebben. Maar het loopt allemaal goed en dat doet deugd.

Je moest in Gieten op een gegeven moment wel passen toen Mathieu van der Poel verdapperde.

We zitten dan ook met een aantal heel getalenteerde jongeren die wel eens heel snel zouden kunnen overnemen. We panikeerden met zijn allen –ja, ook ik- na het wegvallen van Niels Albert. Maar hoe erg zijn afscheid ook is, door die plotse opkomst van die sterke jonge generatie, zal het gemis van Niels kleiner zijn dan vooraf verwacht. Hoe die jongens hun carrière er gaat uitzien, blijft afwachten. Maar nu lijken ze al de evenknie van Niels.

Maar daarmee ontwijk je de vraag, Sven. Kreeg je vertrouwen in Gieten geen deuk toen je moest passen bij de versnelling van Van der Poel?

Goh, nee. In mijn achtervolging heb ik niet nagedacht of ik iemand meebracht in het spoor. Mijn doel was gewoon na die slechte start nog zo dicht mogelijk te eindigen en zoveel mogelijk punten te pakken. Had ik dat niet gedaan, had Mathieu wellicht ook niet gekoerst en won Van der Haar. Nu heeft hij wat kunnen freewheelen vooraleer de sprong te maken. Maar zaten we in Gieten alle drie vooraan in het begin van de koers, dan waren we ongetwijfeld samen gebleven tot in de sprint. Honderd procent overtuigd dat ze er mij niet hadden afgereden. Mathieu had na zijn pech die omstandigheden wat mee. Wél straf: de manier waarop hij de jump naar Van der Haar maakte. Heel straf zelf.

Hij bleef wel bescheiden. Hij gaf zelfs toe dat die omstandigheden meezaten.

Hij krijgt de juiste opleiding van zijn familie, hé. De familie Van der Poel staat met beide voeten op de grond. Die mensen besteden bijvoorbeeld evenveel aandacht aan David als aan Mathieu. Wat ook zo hoort, trouwens. Daarnaast blijft het speelse hem sieren. Een grote aanwinst voor de cross, zeker weten. Hopelijk blijft hij nog even. Persoonlijk denk ik dat hij zeker wereldkampioen bij de profs wil worden. In het veld, hé. En dat hij dan de weg van Stybar opgaat: in de voetsporen van zijn vader treden op de weg, maar af en toe blijven crossen. En winnen.

Hoe ver kan hij het schoppen op de weg?

Daar kan ik niet over oordelen, wegens een gebrek aan ervaring in het grote rondewerk. Maar in het klassieke werk kan hij een eind ver geraken, ja.

Is hij mentaal sterker dan jou op jouw leeftijd?

Hmm… Ik zag hem vorig jaar op het WK beloften toch ook al met zichzelf worstelen. Fysiek en mentaal. Toen dacht ik even aan mezelf op die leeftijd. Hij zakte erdoor, maar maakte de klik en schoot opnieuw in gang. Maar hij staat nu ook niet onder druk, hé. Alles wat hij doet is goed. Tweede en derde worden, is ook een succes. Wat ik wel merk, is dat hij goed om kan met het hoge verwachtingspatroon.

Die jonge veulens delen hun winter wel goed in. Van der Poel rijdt de Hansgrohe Superprestige, Van Aert de Bpost Bank Trofee. Geen overdaad, waardoor ze –relatief- frisser aan de start zullen staan.

Klopt. Een verstandige keuze van hen! Op 19- of 20-jarige leeftijd een heel seizoen op het hoogste niveau presteren, is niet evident. Daar heb ik ook geen problemen mee. Ik zou hetzelfde doen. Maar ze zullen in sommige omstandigheden wel net iets frisser aan de start staan. En niet toevallig kiest Van der Poel voor de Superprestige en Van Aert voor de Bpost Bank. Mathieu vindt in het ene klassement zijn favoriete omlopen terug, Van Aert in het andere. Zo benutten ze hun capaciteiten optimaal. Al zijn de weersomstandigheden wel allesbepalend. Stel dat Asper-Gavere in de pletsende regen wordt afgewerkt, wordt het ook moeilijk voor Mathieu.

Toch zou hij zo maar eens eindwinnaar kunnen worden van die Superprestige.

Eindwinnaar zie ik hem nu nog niet worden. Maar hij komt in elk geval in het vaarwater van jongens als Tom Meeusen, Kevin Pauwels of Lars van der Haar. Renners die op dat soort omlopen de wedstrijd naar hun hand konden zetten. Zij krijgen er plots een zware concurrent bij. En de druk ligt bij hen. Dat kan het boeiend maken. Het zou kunnen dat een generatie zo maar weggemaaid wordt. En geloof me, die mannen zijn daar echt mee bezig. Onrust in het hoofd.

En waarom zou Sven Nys daar niet mee bezig zijn?

Natuurlijk ben ik daar ook mee bezig. Maar ik heb verdorie niets meer te winnen of te verliezen. Ik zal het Mathieu en co wel zo lang en zo hard mogelijk moeilijk maken, maar we schelen wel meer dan vijftien jaar in leeftijd, hé. Het zou best wel eens een jaar kunnen zijn waarin ik afstand moet doen van heel veel winnen. Maar daar ben ik klaar voor.

Sta jij nu nog dat trapje hoger dan al de rest?

Ja, door het feit dat de resultaten dat bevestigen. Anders zou ik dat niet mogen of willen zeggen. Maar de voorbije jaren waren Albert en Nys toch de constante factoren op het podium. Met af en toe iemand ertussen. En door mijn regelmaat zal ik wellicht wel weer aanspraak kunnen maken op goede eindrankings in klassementen. Maar dat hangt van omstandigheden af. En ik ben er me van bewust dat er een kanteljaar kan aankomen. Want –hoe hard het ook klinkt- de generatie die er nu aankomt is getalenteerder dan diegene die nu rondrijdt. Van der Poel, Van Aert, Sweeck, Adams, noem daar ook nog maar Van der Haar, Van Kessel en Bosmans bij. Ik verwacht een heel boeiend jaar. Jongens die het van mij wilden overnemen, moeten plots achterom kijken. Neem nu Wout Van Aert, die schrijf ik nu al op mijn favorietenlijstje voor het BK. Ik heb er nog niet tegen gecrost, maar hij wordt mijn grootste concurrent in Erpe-Mere.

Vantornout haalde tot dusver wél een aanvaardbaar niveau…

Klaas wel, ja. Maar de rest moet streng voor zichzelf zijn: ze hebben nog werk aan de winkel. Dat zullen de meeste wel beseffen, vermoed ik. Tom Meeusen bijvoorbeeld, daar had ik veel meer van verwacht. Ook Rob Peeters is nog niet op niveau. Met Kevin Pauwels moeten we nog wat afwachten. De geschiedenis leert ons dat hij pas zijn neus aan het venster komt steken in de eerste klassementscrossen.

Hij werd in Gieten wel door Van der Haar uit de wielen gereden?

Dat is geen goed teken. Hij is –in ideale omstandigheden- op zijn nummer gezet. Van der Haar is dan ook niet de eerste de beste. En ik vrees dat dat verschil in Ronse nog meer tot zijn recht zal komen. Daar is minder tijd en ruimte om in de wielen te zitten.

Kevin veranderde nochtans van coach. Maar coaches blijken dus ook geen wondermensen?

Nog eens, het is veel te vroeg om al verregaande conclusies te trekken. Maar om op je vraag te antwoorden: de eindverantwoordelijkheid ligt altijd bij de renner zelf. Coaches zijn er vooral om op tijd in te grijpen als er ergens iets fout loopt. In overleg met zijn renner. Zo wordt er in mijn geval (met Paul Van Den Bosch, red) nooit iets individueel beslist. Alles gebeurt in onderling overleg.

Ook Walsleben, Bina, Taramarcaz en andere niet-Belgen en niet-Nederlanders blijven voorlopig achterop hinken.

Ja, zeker van Philipp Walsleben had ik meer verwacht. Al had hij blijkbaar wel wat pech. Maar van iemand die vorig jaar tweede werd in de Wereldbeker, mag je toch bevestiging vragen. Het blijft vroeg, maar ik redeneer dan: goed begonnen is half begonnen. En voor de anderen stijgt alleen maar de nervositeit.

Morgen doet Stybar mee. Voor het plezier, zegt hij…

Dat geloof ik nooit. Zdenek is ook niet de renner die zomaar zijn geld komt oprapen. Toen ik hem dinsdag de Memorial Frank Vandenbroucke zag winnen, dan wist ik dat hij in goede doen is. Ronse is Binche niet, maar ik ben er van overtuigd dat Stybar gaat meedoen voor winst. Een kampioen als hij zal nooit zomaar starten zonder ambitie. Hij zal het misschien wel laten uitschijnen, maar in zijn binnenste… Nooit. Daarvoor is hij een te groot kampioen. En het is ook geen schande om er van te verliezen.

Jij gebruikt nu wel een beetje jouw positie en leeftijd om de druk af te wimpelen

Ja. Mag ik dat dan niet? Ik heb effectief niets meer te winnen of te verliezen. Elk podium is een succes. Ik lag zondag ook niet wakker van de nederlaag tegen Mathieu. Echt niet. Die luxe heb ik. Anderen zullen er wel van wakker gelegen hebben.

Kritisch vraagje: de broers Sweeck –vooral Laurens- doen het prima sinds ze vertrokken zijn uit… het team Nys. Worden ze beter begeleid door het team rond Marc Herremans?

Misschien. Al stel ik vast dat bijvoorbeeld Toon Aerts me vertelt dat hij bij ons heel veel heeft opgestoken. En dat Floris De Tier (straks prof op de weg, red) heel vaak met bloemen gooit richting ons team, hoe we hem hebben opgeleid. Blijkbaar kwam dat bij de broers Sweeck minder snel tot zijn recht. Dat kan. Maar Laurens is ook laatstejaarsbelofte. Het is vijf voor twaalf. Goed dat hij doorbreekt. Het is hun gegund. Zeker Laurens, diegene met het meeste talent en de juiste ingesteldheid, is diegene die het verst zal komen. Hij liet bij ons ook al flitsen zien, hé. Al zet ik hem niet op dezelfde hoogte als Wout Van Aert en Mathieu van der Poel.

Jouw generatiegenoot Bart Wellens heeft het moeilijk…

Ik heb veel respect voor Bart en vind het jammer dat hij momentel in de achtergrond moet vechten. Hij heeft natuurlijk het nodige fysieke leed gekend de voorbije jaren. Maar hij zou tot meer in staat moeten zijn. Zit ik in zijn situatie en blijft die aanhouden, dan denk ik dat ik er de stekker uittrek. Daarom ook dat ik hoop dat hij de komende weken iets betere resultaten neerzet. Want hij doet het nog zo graag. En een afscheid in mineur, dat past niet bij hem. Daarvoor was zijn carrière veel te mooi.

Jij praat nu plots over de Olympische Spelen Rio 2016. Het gissen kan weer beginnen. Wanneer stopt Sven Nys echt? Ik voorspel: je gaat ons nog twee jaar aan het lijntje houden en er een spelletje van maken!

Haha. Eerlijk? Ik kan er niet op antwoorden. Maar stel je even in mijn schoenen. Als ik het volgend jaar in het mountainbiken even goed doe als de voorbije zomer, ben ik gekwalificeerd voor Rio. Dan laat ik dat niet liggen. Maar ik kan nu niet inschatten hoe ik volgende zomer zal presteren. Het EK (in de Dolomieten) 2015 ligt me sowieso al niet. Maar het WK in Andorra wellicht wel. En aangezien Las Vegas een week opschuift, kan ik daar van start. Stel dat ik er in slaag me te kwalificeren, dan zou het toch stom zijn dat ik thuisblijf? Een derde deelname aan de Spelen in een discipline die de mijne niet is. Ik had het nooit durven dromen. Zeker niet op mijn 39^ste. Maar nog eens, ik zit in een fase dat ik allang blij ben dat het nog zo goed gaat. Al de rest is extra. Laat maar komen, hé.

Foto's: Photopress.be / PatjeCosyn