Richard Groenendaal is de geknipte man om een blik te werpen op het WK van vorige zondag. De coach van Lars van der Haar was naar eigen zeggen onder de indruk van het hoge niveau van Stybar en Nys. "Ongezien". Maar Groenendaal zag meer dan dat... Wij schotelden hem een paar stellingen voor.

Er was opnieuw heel wat commotie in de aanloop naar het WK. Ook jij liet je niet onbetuigd, richting Sven Nys. Onze eerste stelling luidt dan: Het hoort er allemaal bij.

"Grappig, toch. In de aanloop naar het WK loopt iedereen op de toppen van zijn tenen. Renners, begeleiders, supporters. Er worden dingen gezegd, geschreven, geroepen en gedacht. Kijk, het WK veldrijden is wat de Ronde van Frankrijk op de weg is. En ja, ook ik heb dingen gezegd. Ik heb kritiek geuit op Nys. Dat hij zijn tegenstanders intimideert, zei ik. En dat is ook zo: Nys heeft met zijn uitzonderlijke carrière, zijn prestaties en zijn charisma doorheen de jaren heen een fundering gecreëerd, waardoor zijn mediaplatform zo sterk geworden is, dat amper nog iemand daar een speld tussen krijgt. En via deze weg intimideert hij de concurrentie. Via twitter, via wedstrijdevaluaties in de media, maar vooral via het bekendmaken van zijn trainingskwantiteit en -kwaliteit. Daarbij moet hij echter wel beseffen dat niet iedereen kan wat hij kan. Niet iedereen heeft zo een grote motor."

"En aan het eind van het verhaal moet je dan concluderen dat Nys zondag iemand is tegengekomen die dat óók kan. Jammer voor hem op dat moment. Maar goed, uiteindelijk is de strijd gestreden en hebben we drie winnaars: Stybar die de titel pakt, Nys die nog wat extra kleur aan zijn carrière geeft én het publiek dat een fantastische wedstrijd zag."

Het brengt ons meteen bij stelling 2. Stybar werd uitgejouwd. Kreeg een paar liter bier over zijn kop. "Dat hoort erbij, zeker", bleef hij er rustig bij. Dat hoeft een renner toch niet te pikken...

"Zeker niet. Ik vind het in dat opzicht jammer dat de Belgische renners daar zo weinig op reageren. Het zijn de Belgen die het publiek moeten duidelijk maken dat ze dat niet meer willen, dat ze niet tolereren dat hun tegenstanders uitgejouwd worden. Nys gaf na afloop wel aan dat hij verloor van een grote kampioen, en dat er respect moet zijn voor Stybar. Mooi dat hij groot is in het verlies, maar op die manier zet hij uiteraard ook wel zijn eigen prestatie nog eens in de verf, natuurlijk."

"Dat Stybar vertelt dat het er bijhoort? Ik ken het probleem, hé. Ik heb dat ook ooit eens gezegd, begin deze eeuw. En zolang je wint, of meedoet om te winnen, dan aanvaard je dat en schuif je dat aan de kant. Maar ik maakte dat boegeroep en dergelijke ook mee als het sportief niet liep zoals het moest, en dan komt dat heel hard aan, dan kwetst dat enorm. Kijk, ik snap iedereen zijn enthousiasme en zijn medeleven voor zijn eigen favoriet. Maar alsjeblief mensen, hou het sportief, focus op de sport."

Stelling 3: Stybar is veel meer dan een wegrenner die zomaar eventjes de wereldtitel in het veld komt pakken

"En of! Wij, insiders in het veldrijden, kunnen dit genoeg plaatsen. Maar in de 'grote wereld' klinkt het inderdaad alsof een wegrenner eventjes het WK cross komt winnen. Niets van: het is de veldrijder Zdenek Stybar die probeert wegrenner te worden -wat hem aardig lukt- en nu even terugkomt. Alle respect daarvoor. Stybar heeft na de eindejaarsperiode bikkelhard gewerkt."

"En -wat ik nu vertel is heel belangrijk- ik moet zeggen dat ik nog nóóit een wedstrijd op zó een hoog niveau heb gezien tussen die twee. Ik heb met kippenvel staan kijken. Een zwaar parcours, een eerlijke strijd, man tegen man, zonder foefjes, zonder gekke trucs. Ze hebben elkaar gewoon een uur lang in de vernieling gereden. De laatste ronde waren ze allebei steendood. En verloor Nys de titel door één foutje te veel te maken."

"De kritiek op Nys dat hij in het wiel van Stybar had moeten kruipen en zeggen 'los het maar op, er komen Belgen uit de achtergrond', die is flauwekul. Het verschil tussen die twee en de rest was véél te groot. Ze hebben er Mourey afgereden, ze hebben Van der Haar helemaal murw gefietst, noem maar op. Ze waren veel beter."

Stelling 4: Lars van der Haar betaalde in Hoogerheide de tol van zijn jeugdigheid

"Dat hij de tol heeft betaald, is verkeerd uitgedrukt. Hij heeft gespeeld en verloren. Lars reed een hele goede wedstrijd en had niet altijd alle geluk aan zijn kant. Bina die valt, dat struikelen in de materiaalpost, ... Maar hij heeft als enige wel vier ronden lang met Stybar en Nys meegereden, hé. Toch moet je de conclusie maken: Lars van der Haar heeft nog niet genoeg kilometers op de teller staan, zijn motor is nog niet groot genoeg. Maar zonder die pech kan hij misschien wel een rondje langer mee met die twee en kan hij zijn derde plek veilig stellen. Al moet ik zeggen dat Kevin Pauwels ook een beresterke koers heeft gereden. En eerlijk, ik heb amper iemand gezien die ontgoochelde. Zelfs Niels Albert niet, in de gegeven omstandigheden. Na zijn rampstart heeft hij teruggeknokt en dat verdient een schouderklopje. Alleen de laatste twee ronden heeft hij het laten hangen."

Stelling 5: Vijf van de zes medailles bij de junioren en beloften zijn voor de Belgen. Dit moet ongetwijfeld hard aankomen bij de Nederlanders op een WK in eigen land.

"Dat komt best hard aan, ja. Al is het geen verrassing, hé. In de loop van het seizoen werd al duidelijk dat dit er zat aan te komen. Bij de junioren had Nieuwenhuis een medaille verdiend. En bij de beloften was er -godzijdank- een fantastische laatste ronde van Mathieu van der Poel, zodat die brons pakt. Mathieu hoort thuis op het podium. Tja.. We hebben een paar jaar de jongerencategorieën gedomineerd, maar nu krijgen we de rekening gepresenteerd. Hoe dat komt? Misschien zijn we er er iets te onbezonnen mee omgesprongen, ging het te gemakkelijk. En je bent uiteraard ook afhankelijk van het talent dat je hebt."

"Trouwens, dit wil ik nog even meegeven. Hebben jullie de rondetijden van Wout Van Aert gezien? Die benaderen de tijden van Stybar en Nys, op een parcours dat zeker niet minder makkelijk berijdbaar was. Die reed echt heel hard."

"Maar om terug te komen op onze Nederlandse jeugd: dat betekent dat we deze zomer weer met zijn allen de koppen bij elkaar moeten steken en de puntjes op de i zetten. Wat België de laatste jaren wellicht heeft gedaan, toen wij domineerden. Of die tegenvallende resultaten hun effect kunnen hebben op de veldritsport in Nederland? Dat geloof ik nooit. Zo werkt sport nu eenmaal: de ene keer win je, de volgende keer verlies je..."


Foto's: Patje Cosyn / Veldritkrant.be