Uitzonderlijk -en exclusief- tekent niemand minder dan Tom Boonen voor onze achtste 'Scherpe blik'. Ideaal om 's lands beste renner van het decennium nu aan het woord te laten, vonden wij. Dit weekend staat immers 'Boonen & Friends' centraal in het crosswereldje. Een écht scherpe blik is het niet geworden, maar dat was voor een keertje absoluut niet de bedoeling. Anderzijds, vergis u niet. de Kempenaar beschouwt cyclocross als pure topsport en volgt de actualiteit op de voet. "Nys is top. Toch zijn het Meeusen en Albert die voor dé kippenvelmomenten van de eerste seizoenshelft zorgden."

Je was uiteraard al een paar keer van de partij in Boonen & Friends, maar zat je los daarvan al regelmatig op een crossfiets?

"Uren! Echt. Op een tweetal seizoenen na, is veldrijden al mijn hele profcarrière één van mijn favoriete bezigheden in de winter om fit te blijven. Waarom ik de crossfiets boven de mountainbike verkies? Eenvoudig: omdat de positie op de veldritfiets veel meer de houding van de gewone racefiets benadert. Dat niet alleen, ook het aansnijden van de bochten doe je met een mountainbike anders. Het heeft ook een minpuntje: op de crossfiets ben je kwetsbaarder voor lekke banden. Maar toch geniet het mijn voorkeur. En ik woon in een ideale streek, hé. Als ik thuis vertrek, kan ik honderd kilometer in het bos crossen zonder dat ik twee keer op hetzelfde paadje rijd."

"Competitief crossen deed ik amper twee keer. Toen ik nog junior was, bestond de Beker van België niet alleen uit een tiental wegwedstrijden, maar waren we ook verplicht om aan twee pistemeetings en twee veldritten deel te nemen. Vooral de eerste herinner ik me nog goed (lacht). Ik dook als allereerste het veld in, mijn vertrouwen kon niet stuk. 'Zjuust gelijk op de weg', dacht ik. Tot de eerste balkjes. 'Daar wip ik wel over', was ik overtuigd. Haha, niét dus. Ik bleef natuurlijk haperen en lag tegen de grond. Ik wist rap hoe laat het was. Toch eindigde ik nog dik in de top tien. Ook de tweede cross, ergens in een drassige West-Vlaamse weide, graaide ik een toptienplaats mee."

Vorige week lazen we in Het Laatste Nieuws een dubbelinterview met jou en Sven Nys. Daaruit bleek ook dat je respect voor crossers groot is. Je vond overigens dat Nys de Kristallen Fiets dubbel en dik verdiende.

"Absoluut! Voor alle duidelijkheid, veldrijden beschouw ik als een volwaardige sport. Tijdens mijn tochtjes in de winter besef ik zelf hoe zwaar het is. En dat is nog iets anders dan een uur lang à bloc gaan. De sport kampt jammer genoeg nog met een probleem qua uitstraling op internationaal vlak. Maar daar mogen onze toppers zich in geen geval aan storen. Het is niet hun fout dat de buitenlanders niet mee kunnen. Maar Nys en co zijn topsporters, zonder twijfel."

"Overigens, ik zie die internationalisering vooral in positieve zin evolueren. Dat merk je nog niet aan de uitslagen, maar als ik zie hoe populair het veldrijden in de Verenigde Staten geworden is... Op -langere- termijn gaat zich dat ook wel uiten in de resultaten, denk ik. En zal de sport nog verder uitbreiden."

Is je beeld over het veldrijden veranderd nadat je Zdenek Stybar beter leerde kennen?

"Niet echt. Ondertussen ken ik Zdenek uiteraard als ploegmaat en vriend. Maar nog voor ik hem persoonlijk kende, had ik al massa's respect voor de atleet Zdenek Stybar. Nu ik hem nog beter leerde kennen... Tja, ongelooflijk hoe gedreven die jongen is, hé. Dat hij de stap naar de weg heeft gezet, was trouwens niet omdat hij niet graag meer croste, maar vooral omdat hij zijn grootste doelen had bereikt. Als je alles al drie keer hebt gewonnen én je nog andere ambities koestert. En als je ziet wat hij in zijn mars heeft..."

Nys heeft -op het WK na- alles tien keer gewonnen...

"En hij blijft het nog steeds verder doen... Klopt. Maar tijdens dat bewuste interview naar aanleiding van de Kristallen Fiets merkte ik toch een paar keer tussen de regels door dat ook hij meer moeite heeft dan vroeger om altijd tot het uiterste te gaan. En dat zie je ook, hé: vroeger mengde hij zich in elk duel. Nu durft hij dat al een paar keer aan zich laten voorbij gaan, terwijl hij wat later dan puur op ervaring toch zijn plaats inneemt. Dat is een soort gelatenheid, net omdat hij inderdaad al zoveel won. Alle begrip daarvoor! Ik herken dat trouwens soms ook in mezelf. Anderzijds typeert het de echte toppers dat ze er wel staan als het om de prijzen gaat."

De eerste helft van het crosseizoen zit er ondertussen op. Wat onthoud jij?

"Toegegeven, ik heb niet elke cross live gezien. Maar de twee momenten die me vooral kippenvel bezorgden, waren de zeges van Tom Meeusen op de Koppenberg en die van Niels Albert het voorbije weekend. De manier waarop Meeusen de Koppenbergcross won, was schitterend. Het duurde lang voor de wedstrijd openbrak. Superspannend. En in de laatste ronde ontplofte het. Mooi."

"Ook Sven Nys bewees met een paar zeges dat hij nog altijd niet versleten is. Maar wat me vooral opviel, is dat -in tegenstelling tot andere jaren- de koek veel meer verdeeld werd. En dat is alleen maar goed voor de populariteit. Eén iemand die domineert en alles wint, dat is nooit goed voor de sport."

Onze toppers vertoeven momenteel op stage. Zaterdag zijn alle ogen op jou gericht tijdens Boonen & Friends. Niet zomaar een crossje onder wegrenners, maar een heus evenement mét een sociaal engagement...

"Het was zes jaar geleden op stage, toen we met een paar crossliefhebbers in de ploeg zaten, dat het idee ontstond. Waarom in de winter niet eens zelf crossen?. Wouter Weylandt en ikzelf trokken de kar en van het één kwam het ander. 'Waarom zouden we het dan niet 'te goei' doen, vond ik. Fiete (Wilfried Peeters, ploegleider Omega Pharma-Quick.Step, red) stelde voor om dat in het zand van het Zilvermeer in Mol te doen. Iedereen vond het een topidee. Niet alleen de Belgen, maar ook de buitenlanders."

"En aangezien ik toen al peter van 'move to improve' was, beslisten we om er een liefdadigheidscross van te maken. De eerste editie werd meteen een groot succes. Zaterdag zijn we al aan onze vijfde editie toe. De jongens en meisjes van Move to Improve ken ik ondertussen persoonlijk. Ik ga een paar keer per jaar langs bij hen. Het is een project van jaren en het is bijzonder prettig om hen te zien evolueren. En door mijn engagement voelen zij ook dat iemand met hen begaan is, dat ze er niet alleen voorstaan. Je gelooft niet hoe die jongens en meisjes zich daar aan optrekken."

Alle info over de Boonen & Friends Charity Cross vindt u via deze link.

foto: ©photopress.be