Emiel Verstrynge laat ook op de weg zeer mooie dingen zien

Vul het rijtje van crossers die prima presteren maar aan met de naam van Emiel Verstrynge, de renner uit Adegem (Maldegem). En het hoeft niet te verbazen dat dit talent verder aan de toekomst bouwt bij de broers Roodhooft.

“Ik voel me inderdaad steeds beter worden in wegkoersen”, opent Emiel Verstrynge. “En mijn resultaten geven me gelijk. Veertiende in de Youngster Coast Challenge, negende in Parijs-Roubaix (beloften), vierde in Luik-Bastenaken-Luik (beloften) en vandaag opnieuw een veertiende plaats in Gent-Wevelgem in Flanders Fields. Daar kan je mee thuiskomen.”

Enkel de kers op de taart, zijnde een podiumplaats ontbreekt dus nog voor Verstrynge, die in het veld uitkomt voor het Crelan-Corendon Cyclocross Team en op de weg voor het Alpecin-Deceuninck Devo Team. “In Luik-Bastenaken-Luik was dat misschien al mogelijk. Maar er werd zoveel naar mij gekeken, dat ik niet het risico wou nemen om alle gewicht op mijn schouders te nemen om dan uiteindelijk zesde te worden. Wie weet lukt me dat in de Fleche Ardennaise. Dat is mijn volgende grote doel. Al staat er eerst met de Tour de Brétagne nog een andere wedstrijd op mijn programma. Nadien volgt dan nog de Nations Cup.”

De knappe resultaten en het goede gevoel doen de 22-jarige Oost-Vlaming alvast dromen van een carrière op de weg. “Ik heb het onze ploegleiding al een paar keer aangegeven dat de weg me ook interesseert. Zonder het veld daarbij te verwaarlozen. Op dat vlak zit ik echt wel in het ideale team. In de winter bekampen we elkaar. En in de zomer hebben we elkaar nodig. En neen, daar heeft niemand problemen mee. We draaien die knop steeds snel om.”

Deze editie van Gent-Wevelgem in Flanders Fields lag Verstrynge iets minder. “Het weglaten van de Moeren speelde zeker in mijn nadeel. Maar goed. Dat is het recht van de organisatoren. We hebben nog wel geprobeerd om als team voor Tibor Del Grosso te werken. Zodat hij kon spurten voor een podiumplaats. Helaas raakte hij ingesloten en waren de podiumplaatsen gaan vliegen.”

Tekst Lieven Verheyen - Fotocredit TFoto