Eén slechte dag kende Mathieu van der Poel. Uitgerekend op het WK in Valkenburg. Vandaag in Lille nam hij -net als de voorbije twee edities trouwens- opnieuw de maat van de volledige concurrentie. "Maar dit maakt mijn mislukt WK niet goed."

Drie minuten. Zoiets moet het geweest zijn alvorens de strijd voor de zege in een definitieve plooi lag, daar in de Lilse Bergen. Toon Aerts probeerde in het wiel te blijven, maar zag snel het zinloze van de situatie in. En zo was Van der Poel meteen de pijp uit. Handgreep aan de onderkant van het stuur, alles gevend, zonder naar ook maar iemand om te zien.
In een mum van tijd had hij een halve minuut bonus op een ruime achtervolgende groep. Alsof hij zo snel mogelijk wilde rechtzetten waar het een week geleden fout was gelopen. Pas toen de bonus naar de drie kwart minuut groeide, haalde VDP de voet even van het gashendel Tegen dan had hij al lang zijn punt gemaakt.

Van der Poel: "Altijd leuke sfeer in Lille"

"Revanche? Ach... Dit is een rondje dat ik graag rijd, hé. Technisch, veel interval, echt mijn ding. Het was hier trouwens geweldig. Ondanks dit de Van Aert-thuishaven was, vond ik de sfeer echt goed. Leuk, hoor. En wat die revanche betreft, dit maakt natuurlijk mijn verloren WK niet goed. Dat besef ik als geen ander." Maar deze heeft hij toch op zak. Zijn 27ste van het seizoen. En eindwinst in de DVV Verzekeringen Trofee, al was hij daar al meer dan een maand zeker van.

Ver achter Van der Poel duelleerden een sterke Tim Merlier en Laurens Sweeck voor plaatsen twee en drie. Ook Merlier houdt wel van het rondje in het geboortedorp van zijn kopman en kwam uitstekend voor de dag. Even leek hij zelfs solo op plaats twee af te stormen, maar na een schuiver kwam Sweeck terug. In de sprint met zijn tweeën trok de Oost-Vlaming alsnog aan het langste eind.

Pauwels, steeds nét niet

Ook Kevin Pauwels, die vorige week de WK-selectie misliep, reed een fraaie wedstrijd wat hem een vierde plaats opleverde. Toch weer net geen podiumplaats. Dat lijkt wel het lot van de Kalmthoutenaar te zijn, deze winter. Net geen podium, net geen WK-selectie, noem maar op.

Wout van Aert had naar eigen zeggen zijn WK-benen in Malaga achtergelaten. Voor eigen volk kwam hij niet verder dan een achtste plaats. "Ik heb wel genoten van mijn geweldig thuispubliek", klonk het. "Nu ja, genoten. Eigenlijk heb ik iets te veel afgezien om te genieten. De voorbije week zat ik niet op de fiets en bovendien ben ik een paar dagen wat ziekjes geweest. Dat wreekt zich op dit snelle rondje uiteraard."

Van Aert behield wel zijn derde plaats in het eindklassement, waarin Toon Aerts als tweede finishte. Weliswaar allebei op ruime afstand (respectievelijk op 7'34" en op 9'09") van de Europese kampioen. Telenet-Fidea pronkte na afloop op het podium als winnaar van de Team Trofee.

Sanne Cant bekroont topdag voor Iko-Beobank

Naast Wout van Aert trad in Lille ook die andere wereldkampioen aan voor eigen volk. Sanne Cant kwam in de Lilse Bergen duidelijk sterker voor de dag dan woensdag in Maldegem. Na een boeiende strijd nam ze in de slotfase de maat van de Nederlandse meisjes Maud Kaptheijns en Annemarie Worst.

Het eindklassement van de IJsboerke Ladies Trophy trok Katie Compton aan het langste eind. Voor de Amerikaanse toch een mooie troostprijs na haar zilveren plak in Valkenburg vorige zaterdag.

De andere winnaars in Lille waren Eli Iserbyt bij de beloften -ook hij was al zeker van eindwinst-, Niels Vandeputte bij de junioren en Lennert Belmans bij de allerjongsten.

Opmerkelijk: Belmans, Vandeputte en Cant zorgden in Lille respectievelijk voor de 49ste, 50ste en 51ste seizoenszege voor Iko-Beobank, het opleidingsteam van de broers Roodhooft.

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Nico Dick

Vind alle uitslagen en eindwinnaars na Lille via onze kalenderpagina