Waarom een wereldtitel in het veld niet volstaat om Kristallen Fiets te winnen

Dat Greg Van Avermaet en Philippe Gilbert Wout van Aert kloppen, is best aanvaardbaar. Logisch zelfs. Maar dat Sanne Cant gisteren haar eerste Kristallen Fiets door de neus zag geboord, was toch een kleine verrassing. "Wat kan ik meer doen?" vraagt Cant zich af.

Eerst even de resultaten van alle veldritgerelateerden op een rijtje. In de categorie 'Ploegleider/manager van het jaar' (gewonnen door Patrick Lefevere) eindigde Christoph Roodhooft, ploegleider en teammanager van Mathieu van der Poel, op een fraaie vijfde plaats. Niels Albert, ploegleider van Wout van Aert, werd zevende. Twee keer aanvaardbaar.

Ook de vijfde plaats van Quinten Hermans in de categorie 'Beste Jongere' valt als logisch te worden beschouwd. Quinten werd Europees kampioen in het veld en deed het ook in 2017 prima, maar in de Kristallen Fiets opboksen tegen een rastalentje als Bjorg Lambrecht was onbegonnen werk.

Hetzelfde geldt voor Wout van Aert. Een Belgische en een wereldtitel in het veld, daar kan je alleen maar de Kristallen Fiets voor krijgen als de Belgische wegrenners het in datzelfde jaar ronduit slecht doen. Maar de successen van Van Avermaet en Gilbert indachtig, én de iets mindere start van Van Aerts veldritseizoen '17-'18, was een derde plaats het hoogst haalbare. En die haalde Van Aert ook, zij het ex-aequo met Dylan Teuns.

Jolien D'hoore

En dan belanden we bij de dames. De tweede editie van de Kristallen Fiets zou uitdraaien op een superspannende strijd tussen Jolien D'hoore en Sanne Cant. Zo was toch voorspeld. Met licht voordeel voor de Kempense wereldkampioene in het veld. Zo dachten wij het ook...

Waarom? Omdat Sanne op dit moment zowel regerend Belgisch-, Europees- en wereldkampioene is. Omdat ze daarnaast ook nog de Superprestige en de DVV Trofee won, tweede werd in de Wereldbeker en -sinds december 2014 onafgebroken- leidster is op de UCI-ranking. Laat ons dat in alle objectiviteit toch een straf lijstje noemen. Bovendien -nog meer dan vroeger- staat Cant er op de grote momenten.

Let wel: ook D'hoore haar lijstje mocht worden gezien: twaalf overwinningen op de weg, waarvan een aantal WorldTourwedstrijden en het BK in Antwerpen. En uiteraard, die wereldtitel ploegkoers in Hong Kong aan de zijde van Lotte Kopecky. Gelijke stand, denk je dan. En dan leek de voorkeur toch uit te gaan naar Sanne. Zoals ze eerder ook met miniem verschil de prijs van Flandrien binnenrijfde.

124 punten verschil

Niet dus. D'hoore verzamelde 788 punten, Cant moest het stellen met 664 punten. Best een grote kloof voor wat als super spannend werd aangekondigd. De sympathieke Oost-Vlaamse schrok er zelf van. "Omdat ik mijn zeges in het buitenland behaalde en niet altijd veel aandacht kregen. Terwijl Sanne haar zeges toch meer weerklank kregen", vertrouwde D'hoore ons toe. "En het veldrijden is in ons land een stuk populairder dan de piste. En laat ons eerlijk zijn: Sanne had het verdiend. Ik had het haar zo gegund."

Cant zelf reageerde best ontgoocheld. "Wat kan ik meer doen? Nog meer winnen? Quasi onmogelijk, denk ik... En verder, wat kan ik daar nog aan toevoegen? Weinig. Dat ik Jolien haar tweede Kristallen Fiets zeker gun. Ze verdient het. En er kan maar één winnen. Maar ik vrees dat ik zo een kans nooit meer krijg. Toch jammer."

"Waalse collega's kennen marktwaarde Cant niet"

Veldritkrant.be gaat op zoek naar de oorzaak. En uiteindelijk is die al bij al niet zo ver te zoeken. Collega Joeri De Knop, wielerredacteur bij de organiserende krant Het Laatste Nieuws en nauw betrokken bij het Gala van de Kristallen Fiets, verduidelijkt:

"Kijk, er zijn in totaal 124 stemgerechtigden. Alle ex-winnaars van de Kristallen Fiets, een pak wielercoryfeeën én... 53 wielerjournalisten. Van die 53 zijn er 16 Waalse collega's. En daar wringt volgens mij het schoentje. Veldrijden leeft absoluut niet in Wallonië, waardoor Sanne daar een pak punten verliest."

De Knop is wel verrast dat het verschil uiteindelijk zo groot is. "Maar ook daarvoor moeten we in dezelfde richting kijken. Wanneer een Vlaming Sanne Cant op '1' (=10 punten) zet, zal hij Jolien zonder meer -en terecht!- op '2' (=8 punten) zetten, waardoor het verschil beperkt blijft tot twee puntjes. Maar als er dan een Waalse collega Jolien op '1' zet, maar Sanne niet opneemt in zijn top vijf, loopt het verschil snel op. Maar laten we onze Waalse collega's vooral niet veroordelen", gaat De Knop voort. "Als er in Wallonië geen beleving is in het veldrijden, kan je het hen ook niet kwalijk nemen. Zij kunnen de marktwaarde van Sanne Cant echt moeilijk inschatten."

Feit is dat de wereldkampioene op die manier wel een unieke kans voorbij ziet gaan om de begeerde trofee te winnen. "Terwijl ze het absoluut verdiende, hoor", aldus De Knop nog. "Want wat Sanne heeft gepresteerd dit jaar, neigt naar wat Sven Nys ooit heeft gepresteerd. En is trouwens te vergelijken met wat Wout van Aert een jaar geleden voor mekaar bracht. Wout won toen ook alles wat er te winnen viel, maar moest het ook afleggen tegen Van Avermaet. Dat is de tol van het veldrijden, vrees ik. Ook zijn de dameswedstrijden best internationaal getint, het wordt nog steeds niet naar waarde geschat."

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Nico Dick