België heeft zijn eerste gouden plak binnen. Michael Vanthourenhout presteerde het om 14 jaar na neef Sven -ook in Tabor, ook bij de beloften- de wereldtitel te pakken. De West-Vlaming reed rond halfkoers weg uit een kopgroep van vier. Laurens Sweeck maakte te veel foutjes, maar pakte toch knap zilver. Het brons was voor Godrie.

Met zijn vieren kleurden de beloften de koers: Stan Godrie, Clément Venturini en onze landgenoten Laurens Sweeck en Michael Vanthourenhout. Rond halfkoers viel de beslissing bij een demarrage van Vanthourenhout. "Ik was niet te best vertrokken", aldus de nieuwe wereldkampioen. "Zevende, achtste. Dichter geraakte ik niet. Ik besliste snel om van fiets te wisselen. Met zachtere tubes. Daarmee voelde ik me een stuk comfortabeler en schoof ik snel op naar de kop van de koers."

Wat hem restte, was het juiste moment afwachten om toe te slaan. Dat Laurens Sweeck, die samen met Vanthourenhout de favorietenrol deelde, net op dat moment in vierde positie reed, wist Vanthourenhout niet. Maar het kwam hem wel goed uit. "Ik trapte een paar minuten keihard op de trappers en sloeg zo een kloofje. Toen ik merkte dat Laurens opnieuw dichterbij kwam, heb ik bewust wat ingehouden om hem het gevoel te geven dat hij mij nog kon bijbenen. Toen deelde ik de zogenaamde genadestoot uit door nog eens te verdapperen. Al was het ook wel zo dat Laurens wat foutjes begon te maken."

Daarna was het voor de jongere broer van Dieter -die na afloop overigens bijzonder emotioneel was- kwestie de voorsprong te consolideren. Dat deed hij met verve, en pakte zo zijn eerste wereldtitel. Eerder (seizoen 2013-2014) was Vanthourenhout ook al Europees kampioen geworden in Tsjechië (Mlada Boleslav). Vorig jaar werd hij al tweede op het WK, toen achter de ongenaakbare Wout van Aert.

"Relatieve rustperiode ingebouwd halverwege het seizoen"

"Ik heb dit jaar echt naar dit WK toegewerkt", gaf hij graag toe. "In de loop van het seizoen heb ik een relatieve rustperiode ingebouwd om er daarna weer keihard tegenaan te gaan. Het bleek uiteindelijk de juiste keuze. Nu wil ik nog een paar wedstrijden in de beloftencategorie genieten van deze trui, vooraleer ik overstap naar de profs. Bij de elites geef ik me sowieso een tweetal jaar de tijd om te zien hoe ver ik kan komen..."

Naast Vanthourenhout mocht ook Laurens Sweeck mee op het podium. “Ik was nochtans goed genoeg om te winnen, maar ik heb te veel fouten gemaakt", klonk het. "Maar drie valpartijen waren er te veel aan. Ik voelde me nochtans goed. Toen Michael aanviel zat ik in vierde positie. Ik moest voorbij Godrie en Venturini, maar Michael was al een eind weg. Het laatste gaatje kreeg ik net niet dicht.”

Toen Sweeck een derde keer tegen de grond ging, brak de veer. “Dan was het over. Ik ben wel blij dat Michael het goud wint. Hij heeft toch ook een heel seizoen lang op niveau gereden. Een zilveren medaille is mooi om mijn beloftecarrière mee af te sluiten, maar ik had natuurlijk liever die regenboogtrui gehad.”

Sweeck: "Die medaille blijft eeuwig zuiver"

Dat zijn naam wordt genoemd in de zaak rond de vermeende ozondokter Mertens, heeft Sweeck naar eigen zeggen weinig parten gespeeld. “Vandaag heb ik er in ieder geval niet aan gedacht. En het is ook niet dat ik met revanchegevoelens aan de start stond. De voorbije weken heb ik wat minder geslapen, maar ik heb wel altijd kunnen trainen.”

Sweeck benadrukt dat zijn zilveren medaille voor altijd op zijn palmares zal staan. “Die medaille zal eeuwig zuiver blijven. Als mijn naam binnen enkele weken wordt gezuiverd, hoop ik dat het ook vermeld wordt. Voorlopig ben ik nog niet opgeroepen in de zaak, maar ik verwacht binnenkort wel meer nieuws.”

Foto's: ©Veldritkrant.be