Griffo's op de fiets, rhino's in de mobilhome. Dat is in één zin de reden waarom Eli Iserbyt nooit in de running was voor de wereldtitel bij de junioren. "Jammer, maar grotendeels mijn eigen fout", gaf de West-Vlaming na afloop ootmoedig toe.

Niet topfavoriet Eli Iserbyt, maar outsider Simon Andreassen is vandaag juniorenwereldkampioen veldrijden geworden. Iserbyt knokte zich vanuit verloren positie alsnog naar het zilver. Maar daar kan én mag het Telenet-Fideatalent nooit tevreden mee zijn. “Ik ben met de verkeerde banden gestart”, zucht de West-Vlaming. “In iedere bocht verloor ik enkele seconden. Mijn kracht kon ik niet kwijt. Ik had rhino’s nodig, maar die lagen in de mobilhome. Vanmorgen om 9 uur lag het parcours er keihard bij en wilde ik zelfs met slicks starten. Ik koos dan voor griffo’s, maar ook dat bleek niet de juiste keuze. Pas in de voorlaatste ronde reed ik met de juiste banden. Dit is voor 99 procent mijn fout. Die ene procent? (twijfelt). Het lot misschien..”

‘HAD NOOIT MOGEN GEBEUREN’

Was het niet de taak van de omkadering om bij dergelijke weersveranderingen vlak voor de start het parcours nog even te checken? “Zoiets doen we nooit en dat is dit seizoen nooit een probleem geweest. Zelf was ik aan het opwarmen op de rollen”, vertelt Iserbyt


De West-Vlaming bijt op zijn lip, maar de hele bandenhistorie klinkt als een pijnlijke beginnersfout. Niet alleen van Iserbyt zelf, maar ook van de omkadering. “Dit is een jammerlijk voorval”, zegt Telenet-Fideamanager Hans van Kasteren. “De voorbije weken hebben voor alle nodige materialen gezorgd. Het is een keuze van Eli zelf, maar de ploegleiding had hem daar wel wat meer in mogen sturen.”

Opmerkelijk: winnaar Andreassen reed wel met griffo’s. “Dat geloof ik niet”, vertelde Iserbyt toen de Belgische pers hem na de persconferentie nog even apart nam. “Ik heb gezien dat hij met rhino’s reed. Tijdens de wedstrijd merk je zoiets als iemand voor je rijdt. Hoe zeker ik daar van ben? Vrij zeker.”

 ‘VELDRIJDEN IS FUN’

Verkeerde bandenkeuze of niet, op de overwinning van Andreassen valt niets af te dingen. De manier waarop de mountainbiker de tegenstand al in de eerste ronde onder druk zette, was indrukwekkend. “Ik wilde zo snel mogelijk alleen rijden. Mijn eigen lijnen rijden en niemand rondom mij. Ik verwachtte niet meteen dat ik hier zou winnen, maar ik hoopte het wel. Nooit eerder was ik zo goed voorbereid op een veldrit. Het was ook erg leuk om zonder druk naar dit WK toe te leven."

Voor het grote publiek komt de wereldtitel van Andreassen als een verrassing, maar wie het mountainbike een beetje volgt wist dat de Deen een gevaarlijke klant zou worden. Andreassen veroverde in 2014 als eerstejaarsjunior de wereldtitel bij de junioren en stak ook nog het Europees en het Deens kampioenschap op zak. Belgisch bondscoach Rudy De Bie keek dan ook niet raar op toen Andreassen de handen in de lucht stak. “Dit is zeker geen verrassing voor mij. Ik wist dat die kerel veel in zijn mars heeft. Dat Eli uiteindelijk zich toch nog naar het podium knokt, doet me deugd. Na enkele ronden liet hij het hoofd een beetje hangen, maar zelfs dat vond ik begrijpelijk”, zalft de bondscoach.

Achter Iserbyt won zijn Nederlandse ploegmaat bij Young Telenet-Fidea Max Gulickx de strijd om het brons van de Amerikaan Gage Hecht. “Ik dacht op een bepaald moment dat we van Eli verlost waren, maar hij kwam toch nog terug. Met drie streden we voor de tweede plaats, maar in de laatste ronde viel ik. Ik dacht dat podium weg was. In de laatste afdaling kroop ik dan toch weer in het wiel van Gage. Eli was toen al buiten schot voor het zilver.”

Maar tot een sprint met Hecht kwam het niet. “Er zat modder tussen mijn ketting waardoor die blokkeerde”, foetert de Amerikaan, die als eerstejaarsjunior veel indruk maakte. “Ik denk dat de ontgoocheling snel plaats zal maken voor trots. Het was een geweldig gevoel om hier te strijden voor het podium.”

‘VEEL GEPIEKERD’

Het laatste woord is voor onze Belgische medaillewinnaar Iserbyt, die gezien zijn geweldig seizoen recht had op de regenboogtrui, maar met zilver huiswaarts keert. “Ik heb zelfs even gedacht aan afstappen, maar dat kon ik niet maken. Op een WK start je niet om te stoppen. Die gedachte en de supporters naast het parcours zorgden ervoor dat ik de knop kon omdraaien. Dat ik geveld werd door druk zou ik niet meteen durven zeggen. Al namen de zenuwen sinds gisteren wel toe. Vannacht heb ik veel gepiekerd, maar ik voelde me goed vanmorgen. Natuurlijk is dit heel spijtig, maar anderzijds is het misschien niet slecht om eens te verliezen. Alleen jammer dat het vandaag is.”