Analyse: verpest Denuwelaere feestje Nys of feestje Van Aert?

Straffe kost vandaag op de Koppenberg. Dan wint Wout Van Aert als broekje van twintig een klassieker van jewelste, krijgt hij niet de aandacht die hij verdient. Jan Denuwelaere en Sven Nys zijn dé gespreksonderwerpen op de sociale media. Wie verpest wiens feestje? Een analyse.

Eerst even de feiten. Wout Van Aert en Sven Nys waren vandaag de hoofdacteurs in een Koppenbergcross die een thriller van formaat was. En die een apotheose verdiende, die naam waardig. Een sprint tussen koning Nys en één van zijn kroonprinsen, Wout Van Aert. Maar het sluitstuk dat iedere crossfan voor ogen had, kwam er niet.

Als we wat rondneuzen op de sociale media, dringen een aantal vragen zich op. Eén ervan: verbrodde de gedubbelde Denuwelaere de sprint van Sven Nys? Ja, zeggen de Nys-aanhangers. Nee, zeggen de Van Aert-fans. Misschien, klinkt het bij de neutrale toeschouwer. Het laatste lijkt ons het meest correcte antwoord. Dat Nys 'fysiek' gehinderd werd, is uit de beelden amper af te leiden. De ruimte die hij kreeg, leek ons voldoende om een faire sprint met de beloftenwereldkampioen aan te gaan.

Nys: 'Mentale kwestie'

"Maar", vertelde Nys ons achteraf. "Dit is ook een mentale kwestie. Het is schrikken als je net voor het opdraaien van de laatste rechte lijn plots een ploegmakker van je concurrent ziet opdoemen. Dat zorgt voor negatieve energie. Ik wist niet hoe Denuwelaere zou reageren en dat sloeg me uit mijn lood. Bovendien wilde ik in die o zo belangrijke laatste bocht meteen op snelheid komen. Door de situatie kon dat niet." Een reactie die er toe doet, vinden we.

Volgende vraag: had Nys Van Aert nog kunnen bedreigen? "Weet ik niet", is Nys eerlijk. "Misschien. Misschien ook niet. Feit is dat Wout een ontzettend sterke wedstrijd reed. Maar tezelfdertijd had ook ik het gevoel dat ik alles onder controle had. Dus dat is nog het ergste. Ik kan niet zeggen of ik hier mijn tiende kassei laat liggen of niet." Ook eerlijk, vinden we.

Een andere heikele kwestie: Nys maakt pas misbaar eens hij beseft dat hij geklopt is, lezen we her en der. Onmogelijk daarover te oordelen. Helikopterbeelden hadden ons kunnen helpen. Maar de kans dat Van Aert sneller sprintte dan Nys had vermoed, lijkt ons anderzijds ook wel realistisch. Daarover kan alleen Nys oordelen.

Tachtig procent-regel

Dat Jan Denuwelaere daar niet meer had moeten rijden, staat buiten kijf. De tachtig procent-regel wordt al jaren toegepast. Waarom uitgerekend vandaag niet? Denuwelaere ontkent dat hij werd aangemaand om de wedstrijd te verlaten. De wedstrijdcommissarissen beweren dat wel gedaan te hebben. Waar? In het veld? Stond er iemand van de jury aan de laatste materiaalpost? Had Denuwelaere het niet gehoord? Of doet hij alsof?

En als Denuwelaere effectief werd aangemaand de wedstrijd te verlaten, maar dat bewust weigerde met als doel zijn ploegmaat te helpen, wat had hij dan in gedachten? We kunnen het zelf niet bedenken. De sprint aantrekken? Te belachelijk voor woorden. Nys in de weg rijden? Nee, toch... Of Nys uit zijn concentratie halen? Zou de brave Jan daar aan gedacht hebben tijdens zijn laatste afdaling van de Bult? Lijkt ons vreemd.

Veel vragen. Maar één ding staat vast. Wout Van Aert wint één van de mooiste crossen van het seizoen. Alleen hij zou onderwerp van gesprek moeten zijn op de sociale media. Zeker niet Jan Denuwelaere. En eigenlijk ook niet Sven Nys. Al verdient ook de Belgische kampioen tonnen respect voor de manier waarop hij de wedstrijd aanpakte. "Ik schoof bewust niet mee met de kopgroep. Als ik voorin reed, werd niet meer gekoerst. Dus liet ik anderen koersen. Zo werd de wedstrijd toch hard gemaakt en dat kwam me goed uit. En mijn demarrage plaatste ik weloverwogen op het einde van de slotklim."

Taaie snotneus

Ervaring en kunde. Alleen botste Nys op een taaie snotneus. Eentje met een bijzondere toekomst voor zich. Eentje die de komende jaren samen met Mathieu van der Poel (morgen medefavoriet in Zonhoven) en Michael Vanthourenhout (vandaag de beste bij de beloften op de Koppenberg) het veldrijden kan en ongetwijfeld zal kleuren.

Laat dat de conclusie van de dag zijn: Wout Van Aert had meer aandacht verdiend. Alleen zijn we er nog niet helemaal uit wie het feestje van de Lillenaar nu eigenlijk verpestte... Nys uit frustratie omdat hij té veel het gevoel had alles onder controle te hebben? Jan Denuwelaere omdat hij Nys écht hinderde (zij het niet lichamelijk, dan wel mentaal)? Of de jury, die misschien vroeger had moeten ingrijpen om Denuwelaere uit koers te halen...

Stiekem hopen...

Misschien hoeven we vandaag helemaal geen standpunt in te nemen. En moeten we gewoon Van Aert even bewieroken. Want het is sinds 2008 geleden dat we een jonge belofte dergelijke stunt zagen realiseren. U weet nog wel: Niels Albert fladderde toen als piepkuiken mee met de toppers. De manier waarop Van Aert vandaag de demarrage van Nys beantwoordde, is misschien wel de voorbode van de redding van het veldrijden in ons land. Stiekem hopen we dat ook Sven Nys ondertussen -nu de eerste en grootste frustratie is weggeëbd- onze mening deelt.

Foto's: ©Photopress.be (aankomst) / PatjeCosyn (podium)