Mathieu van der Poel heeft de openingsrit in de Ronde van Luik gewonnen. Het BKCP-Powerplustalent demarreerde in de slotfase uit een kopgroep van drie, overblijfsel van een vroege vlucht van twaalf, met daarbij maar liefst vier veldrijders.

Het is Wout Van Aert, die ons haarfijn vertelt hoe de ontsnapping na vijftien kilometer wedstrijd tot stand kwam. "In de beginfase was het lang op en af", vertelt de Lillenaar. "Nu ja, meer 'op' dan 'af', eigenlijk. Bovendien werd gekoerst in veel 'open' stukken, waar de wind zijn rol kon spelen. Gevaar op waaiervorming dus. Daarom koos ik er van meet af aan voor om me goed voorin te houden en een paar keer mee te springen in het geval er een paar mooie namen meeglipten."

Dat deed Van Aert dus perfect, samen met elf anderen. Onder hen nog drie veldrijders: Mathieu van der Poel, Michael Vanthourenhout en Julien Taramarcaz. Op die manier hadden zowel BKCP-Powerplus, Sunweb-Napoleon Games, Kwadro-Stannah als Vastgoedservice-Golden Palace een mannetje mee voorin. "Al kregen we niet zomaar vrijgeleide", aldus Van der Poel. "We hebben best hard moeten knokken om een aanvaardbare bonus te verkrijgen. Tot de bordjesman plots kwam aangeven dat we dik twee minuten hadden. Van dan af zijn we beginnen geloven om vooruit te blijven." Van Aert bevestigt.

"Er was zelfs even berusting voorin. Zo zeker van ons stuk waren we. Helaas, op één van de klimmetjes moesten een paar jongens (waaronder Michael Vanthourenhout, red) de rol lossen en begon het peloton steeds meer tijd terug te pakken. En we bleven maar met zes meer over, voorin."

Van Aert: "IJzersterke Van der Poel"

Het was op één van de hellinkjes dat Mathieu van der Poel een eerste keer aan de boom schudde. "Het ging niet snel genoeg meer", klonk het. Achter hem werd ongetwijfeld gefoeterd. Oliver Naesen en Jimmy Janssens pikten aan, maar Julien Taramarcaz, Wout Van Aert en Thomas Ongena haakten af. "Ik voelde me nochtans goed", was Van Aert achteraf eerlijk. "Maar plots blokkeerden de benen. Het verraste me. Maar achteraf gezien misschien niet onlogisch: gisteren reed ik een kleine zestig kilometer à bloc tijdens de ploegentijdrit van Borlo. En daarnaast zag ik opnieuw een ijzersterke Van der Poel."

Julien Taramarcaz liet zich naar eigen zeggen verrassen. "Eerlijk? Ik wachtte wat af toen Mathieu ging. Ik dacht dat Van Aert de kloof zou dichten. Maar Wout paste. En zelf kreeg ik het daarna ook niet meer dicht. Jammer." Toch zag het er in de slotfase naar uit dat ook het overblijvend trio zou gepakt worden, maar dat was buiten Van der Poel gereken. Met nog twee kilometer voor de boeg -en nog een bonus van ocharme tien seconden- waagde hij alsnog zijn kans. En met succes. De BKCP-Powerplusbelofte bleef uit de greep van het peloton en mocht -na twee tweede plaatsen in het kermiscircuit- nog eens de handen in de lucht steken.

"Minder makkelijk dan het lijkt"

"Het heeft me wel bloed, zweet en tranen gekost", gaf Van der Poel na afloop mee. "Zo evident was het niet. Want ik moet bekennen, op tien kilometer van de streep had ik geen euro meer durven verwedden op een goede afloop. Niet toevallig mikte ik onderweg ook op de punten voor de bergtrui. Kwestie van toch niet met lege handen op het podium te staan." En dat deed hij duidelijk niet. Van der Poel werd niet alleen dagwinnaar, na afloop kreeg hij ook de leiders-, punten-, berg- en jongerentrui omgord. Zijn verzameling dikt stilaan goed aan. Of hij deze truien de komende dagen wil verdedigen? "Daar heb ik voorlopig geen idee van. Laat me hier eerst wat van genieten. Daarna bespreek ik met Christoph (ploegleider Roodhooft, red) wel hoe we het de komende dagen verder aanpakken. Het is in elk geval niet de bedoeling dat mijn teammaats hier zich vier dagen kapot moeten rijden. We zitten in de voorbereiding van het veldritseizoen, remember..."

Foto: copyright Patje Cosyn