De tweede wereldbekermanche is een kopie van de openingsproef geworden. Net als in Valkenburg ging de zege in Tabor naar Lars van der Haar. En net als op de Cauberg werd de kleine Nederlander ook op het Tsjechische podium geflankeerd door Walsleben en Pauwels, zij het in omgekeerde volgorde.

Over het wedstrijdverloop kunnen we kort zijn. Van der Haar en Walsleben zonderden zich al vrij vroeg af en zouden niet meer bedreigd worden. In de sprint moest de Duitse schaduwkopman van BKCP-Powerplus de duimen leggen tegen wereldbekerleider Van der Haar. Kevin Pauwels hield een verrassend sterke Francis Mourey af in de strijd voor de laatste podiumplaats. Klaas Vantornout en Niels Albert finishten vijfde en zesde, terwijl wereldkampioen Sven Nys een complete offday kende en niet eens de top twintig haalde.

Groenendaal slaat de nagel op de kop

Voor een eerste korte analyse van deze tweede Wereldbekermanche kunnen we ons beroepen op Richard Groenendaal, die na amper twintig minuten koers de situatie wel héél perfect inschatte.

"Ik denk dat Walsleben en Van der Haar niet meer teruggepakt worden", klonk het uit de mond van Groenendaal. "Albert en Nys zien er allesbehalve goed uit. Vantornout kan ook niet beter. De enige onbekende factor is Kevin Pauwels." Boenk erop, bleek een dik half uur later. Al krijgt ook Mourey een vermelding voor zijn achtervolgingswerk. Maar zoals het Mourey past, moest hij wel ergens onderuit gaan. Zo geschiedde ook in Tabor.

Eerlijke Nys, Albert en Pauwels

Sven Nys gaf achteraf onomwonden toe hoe de vork aan de steel zat. "Een dag om snel te vergeten. Ik ben echt niet goed, zweette als een rund en was zelfs geen top twintig waard. Dat ik een schuiver maakte? Ja, omdat ik over mijn toeren ging. Simpel. De reden? Nee, ik zoek geen excuses. Het was wat warm, ja. En ik trainde intensief deze week, maar dat mag zelfs geen excuus zijn."

Niels Albert was 'half' tevreden. "Mijn start was top! Ook mijn gevoel tijdens de wedstrijd was beter dan in Valkenburg. Maar het moet nog beter. Ik werk eraan. Dat ik het ploegenspel speelde toen Walsleben met Van der Haar vooruit reed? Laat me zeggen dat het me goed uitkwam, want ik moest even naar adem happen."

Ook Kevin Pauwels was eerlijk. "Van der Haar en Walsleben staken er bovenuit. Ik probeerde de kloof te dichten, maar langer dan een rondje hield ik het niet vol. Dan viel ik stil.

Met Van der Haar, Walsleben en Pauwels ziet het er naar uit dat de eindwinst in de Wereldbeker een driestrijd wordt. De Nederlander leidt, maar op de zwaardere parcoursen die er nog aankomen (dan denken we vooral aan Namen) moet Walsleben in staat zijn het Rabobanktalent het vuur aan de schenen te leggen. Tenzij Pauwels de komende weken nog een paar percentjes aan zijn conditie kan toevoegen.

En Klaas Vantornout?

En Belgisch kampioen Klaas Vantornout? Die beschikt over een degelijk niveau, maar komt voorlopig niet verder dan plaatsen vier en vijf. Dat was zowel in Ronse, Valkenburg als vandaag in Tabor het geval. Een grote regelmaat, maar voorlopig zonder uitschieters. Dat is de Vantornout die we al een paar jaar kennen, terwijl de West-Vlaming ons nochtans had beloofd meer en meer mee te spelen voor winst.

Of staat die internationalisering dan al zo ver dat de Belgen gewoon te kort schieten? Laat ons maar hetzelfde antwoord als vorige week geven: nog even afwachten!