Marcel Meisen heeft de GP de la Région Wallonne in Dottenijs op zijn naam geschreven. Meisen reed driekwart van de wedstrijd solo aan de leiding. Niels Albert en Klaas Vantornout mochten na afloop mee op het podium.

Het was het Kwadro-Stannahduo Marcel Meisen-Mariusz Gil dat de wedstrijd in Dottenijs van meet af aan in handen nam. Achter hen hielden onder meer Niels Albert en Lubomir Petrus de benen stil. Ook Belgisch kampioen Klaas Vantornout gaf niet echt de indruk grote ambities te koesteren. Francis Mourey probeerde het wel, maar bleek niet bij machte om in zijn eentje te kloof te dichten.

Toen na  een kwart wedstrijd Mariusz Gil een slippertje maakte, trok Meisen in zijn eentje de inspanning door. Gil werd opgeslorpt door een achtervolgend groepje met daarin naast Albert, Vantornout en Mourey ook nog Lubomir Petrus en de verrassende Deen Jonas Pedersen. Maar de zes gaven nooit aanstalten Meisen nog te kunnen bedreigen.

Finaal finishte de Duitser met een bonus van achttien seconden op Niels Albert, die zich in de slotfase nog had losgewerkt uit het groepje der verslagenen. Mourey en Petrus maakten de top vijf vol.

"Vorig jaar lukte het hier net niet", glunderde Meisen. "Dit keer wel. Met dank ook aan ploegmakker Gil die het eerste kwartier hard meewerkte om een mooie voorsprong uit te bouwen. Op die manier geraakten de achtervolgers een beetje gedemoraliseerd, denk ik. Dit is fantastisch, niet alleen voor mezelf, maar ook voor het team en onze nieuwe coach Marc Herremans."

Vantornout: "Geen zin in kat en muisspelletje"

Niels Albert en Klaas Vantornout maakten er in Dottenijs dus een goede oefengalop in het vooruitzicht van Ronse op. Echt diep in hun krachtenarsenaal tastten de toppers niet. "Meisen is een halve ploegmaat. Tot vorige maand reden we nog voor hetzelfde team, dus voelde ik me niet geroepen om de kloof te dichten", verontschuldigde Albert zich. "Maar ik voelde onderweg wel dat ik klaar ben voor Ronse. In de slotfase kon ik toch zonder veel energieverspilling naar de tweede plaats rijden."

Vantornout had dan weer geen zin in een kat en muisspelletje. "Petrus, Gil, Albert, Meisen... Tegen dergelijke overmacht had ik geen verhaal. Ik probeerde Mourey nog aan te porren, maar die redde het niet. In de strijd voor de tweede plaats moest ik Albert laten rijden nadat ik werd opgehouden door een val van Mourey in de voorlaatste ronde. Maar ik ben best tevreden over het gevoel in de benen. Op naar Ronse."