Noch winnares Fem van Empel, noch runner-up Lucinda Brand, noch Ceylin del Carmen Alvarado (derde) kregen het luidste applaus op het podium. Die eer was weggelegd voor Sanne Cant. De Herentalse reed voor de laatste keer voor eigen volk. En dat hebben ze geweten. Na afloop volgde een waar eresaluut voor de meervoudig Belgische, Europese en Wereldkampioene. “Iedereen zakte massaal af naar het podium.”
“Zo’n huldiging doet best veel met een mens”, zei Cant na alle feestelijkheden. “Dit moet van mijn wereldtitel geleden zijn dat ik nog zoveel applaus in ontvangst mocht nemen. Dat heb ik de burgemeester ook verteld. Ook op de Skiberg kreeg ik enorm veel steun van de toeschouwers. Ik kende een goede start. Al bleven de lichten lang op rood staan en begon iedereen wel even naar mekaar te zien. Nadien volgde een bijna foutloze wedstrijd. Waarin ik een constant tempo wist aan te houden dat hard genoeg was om de rensters achter mij niet te laten terugkeren. Dat ik niet de snelheid had om het kwartet voor mij bij te houden is geen schande. Dat kan bijna niemand.”
De renster van Crelan-Corendon finishte als vijfde. En nam zo met een prima prestatie afscheid van het thuispubliek. “Vorig jaar kon ik hier niet deelnemen. Dat deed me toen heel hard pijn. Ik was er dan ook echt op gebrand om hier goed voor de dag te komen. En heb op stage dan ook enorm hard gewerkt. Zowel qua intensiteit van de trainingen als de balans zoekende om voldoende te rusten. De hinder aan de rug is ook voorbij. Laat ons hopen dat ik pijnvrij het tweede deel van het seizoen kan afwerken. En ook niet meer ziek word.”
Er zijn veel vakjes die Cant dit seizoen mag afvinken. Maar dit was toch een enorm belangrijk vinkje. Nu nog de Kerstperiode goed doorkomen en dan komt Lille er weer aan. Het volgende speciale vakje om af te vinken. En zo komen we steeds dichter bij het einde. Al heb ik vandaag bewezen niet versleten te zijn.” (lacht)
Tekst Lieven Verheyen - Fotocredit Bram van Lent