Een pak crossers kwam het voorbije weekend aan de start van het WK Gravel 2024 in Leuven. We sprokkelden reacties na de vrouwen- en de mannenwedstrijd.

Puck Pieterse : “Het was een tof avontuur. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad. De vierde plaats was achteraf gezien het hoogst haalbare. Ik zat samen met Marthe Truyen toen alles op een lint getrokken werd. Dat verbaasde me wel wat want ik dacht dat de versmalling iets verder in het parcours zou komen. Maar met Marianne en Lotte reden de twee sterksten vooraan. In de spurt ging Lorena Wiebes veel te snel.”

lees verder onder de foto


Sanne Cant : “Vrij vroeg in de wedstrijd maakte ik een schuiver op mijn buik. Mijn fiets lag langs de ene kant, ikzelf aan de andere kant. Ook mijn stuur moest even rechtgezet worden. De keuze om in het gras te rijden was blijkbaar geen optie. Nadien bleef ik volle bak rijden; En na een drietal uur wedstrijd ging het licht compleet uit. Deze discipline is misschien wel de zwaarste in de wielersport. Al wil dit niet zeggen dat gravel het veldrijden helemaal op de achtergrond zal doen verdwijnen. Vraag hier ook inkom en je zal een pak toeschouwers minder langs de kant zien staan.

Marthe Truyen : “Ik had er vooraf heel veel zin in. En dacht dat het een leuke dag ging worden. Na een uur kwam het besef dat gravel loodzwaar is. Er gebeurt zoveel. En iedereen heeft zijn verhaal van valpartijen of pech. Ik ben dan ook wel blij heelhuids aangekomen te zijn. Gaandeweg de wedstrijd voelde ik dat ik door mijn beste krachten zat. Het viel vanaf dat moment ook wel dik tegen dat er nog best wat kilometers diende gereden te worden. Eens ik nadien in een goed groepje terecht kwam ging het terug beter. Het was voor velen dan gemeenschappelijk afzien.”

Lucinda Brand : “Ik vond het heel leuk om te doen en heb het best naar mijn zin gehad. Dat Marianne wint laat nog maar eens zien welke toprenster ze is. Ze is een inspirerende renster voor velen. Zelf heb ik het geluk dat ik lang kan focussen. Dat helpt als je zo’n drukke wieleragenda hebt als ik. Zo kijk ik al wel uit naar volgend weekend. Dan kom ik aan de start in Beringen. Dit zullen we vandaag dan maar de warming-up noemen. (lacht)

(lees verder onder de foto)


Shirin van Anrooij : “Ik miste al het EK en het WK op de weg. Net daarom wou ik hier zeker aanwezig zijn. Temeer ik hier zonder druk kon fietsen en ik ook niemands plaats in nam. Maar gaandeweg het wedstrijdverloop voelde ik weer de verzuring in mijn been. Volgende week gaan we verder op onderzoek. Maar de kans op een vernauwde liesslagader en een noodzakelijke operatie is zeker aanwezig. Het belangrijkste is eerst de juiste oorzaak vinden.”

Daan Soete : “De explosie die het gravelrijden kent is zeer goed voor de sport. Je zag hier ook enorm veel mensen rond het parcours. Deze sport is een meerwaarde voor de toekomst. Helaas kende ik pech op het moment dat de eerste afscheiding kwam. Net dan ging mijn ketting er af en moest ik van de fiets. Terugkomen was nadien geen optie meer. Best wel frustrerend want ik had een goede dag. Volgend weekend hoop ik in Beringen over dezelfde benen te beschikken. Al zal ik nog wel een aantal races nodig hebben om er in te komen;”

Laurens Sweeck : “Ik kwam vrij vroeg in de wedstrijd ten val. Op de eerste beklimming ging het op een lint. Voor mij verloren een aantal renners het evenwicht. Dus moest ik gokken welke kant ik zou opgaan. Helaas koos ik de verkeerde kant. Gelukkig zonder erg. Al verloor ik er wel de nodige posities mee;”

“Ik start volgend weekend niet in Beringen. Maar begin normaal in Essen. De omloop van Beringen is niet mijn favoriete. Dat ik er vorig jaar ook hard ten val kwam speelde ook wel wat mee in mijn beslissing. De voorbereiding verliep alvast goed. Ik ben dan ook klaar en gemotiveerd om er een beter seizoen als het vorige van te maken;”

Tekst Lieven Verheyen -fotocredit TFoto