Nauwelijks een week na het WK krijgen de crossers met Middelkerke (zaterdag) en Lille (zondag) meteen weer een dubbel programma voorgeschoteld. Vrouw-in-vorm Laura Verdonschot, woensdag nog de beste in Maldegem, zal zondag in eigen gemeente zeker luid aangemoedigd worden. 

"Het is altijd fijn om dicht bij huis te crossen", vertelt Verdonschot met een lach die de laatste dagen steevast te zien is op haar gezicht. "Er staan dan steeds nog meer supporters langs de kant om me aan te moedigen. Wat het nog net een tikkeltje aangenamer maakt bij het afzien. Al is motivatie voor andere crossen bij me ook geen probleem."

Dat in tegenstelling tot nog niet zo heel lang geleden. Maar daar komen we later in dit artikel op terug. De naar de Lilse deelgemeente Wechelderzande uitgeweken Limburgse heeft immers nog een extra reden om zondag op het podium te staan. "De kindjes van mijn zus zouden graag een X2O-eend hebben. Elke keer weer komt de vraag of 'metie' al zo'n eendje heeft gewonnen. Een mooiere stimulans om eens op het podium te staan in een X20-cross kan ik niet inbeelden. (lacht) Het is dus wel duidelijk dat iedereen in onze familie vol verlangen uitkijkt naar zo'n eendje."

Het blijft opmerkelijk welke metamorfose de renster van De Ceuster-Bonache CX dit jaar heeft ondergaan. Nog maar goed twee jaar geleden vroeg ze aan ploegmanager Davy De Ceuster om het ondertekende contract stuk te scheuren. Enkele maanden daarvoor stapte ze totaal verbouwereerd voor onze ogen uit de wedstrijd in Hamme. Met een gezicht vol tranen en het idee haar fiets ver weg te willen gooien. "Ik heb het inderdaad veel zwarter gezien dan nu. Als ik nu terug kijk naar die periode maakt het me des te trotser dat ik toch niet heb opgegeven. En me weer naar dit niveau heb kunnen tillen."

Het was best wel een lange lijdensweg die Verdonschot hopelijk nu definitief achter zich heeft kunnen laten. "Het begon eerst met darmproblemen. Ik kon nauwelijks voeding opnemen. Wat nefast is als je aan topsport doet. Dan raakte ik overtraind. Waardoor ik nog eens anderhalf jaar verloor. En tja, de tijd staat niet stil. Ondertussen ben ik al 27 jaar. Maar nogmaals, het maakt het allemaal wel mooier dat het nu toch weer goed met me gaat."

Tijdens die moeilijke tijden dacht de geboren Lommelse regelmatig aan stoppen. "Meerdere malen ben ik naar de VDAB gegaan om werk te zoeken. En na elke mindere cross keek ik op hun site naar werkaanbiedingen. Thuis zat ik vaak wenend in de zetel. En op de fiets voelde ik me doodongelukkig. Ik voelde me niet te goed om verschillende flexijobs uit te oefenen. En net daardoor ben ik weer gaan beseffen hoe leuk fietsen kan zijn."

Dat moet de nummer vijf van het voorbije WK toch maar even verduidelijken. "Samen met vrouw Kaat (Hannes, in 2016 Belgisch kampioene op de weg red) werkte ik onder meer bij een kippenboer. We maakten er kipcurry en andere zaken die mee naar de markt moesten. Fysiek zware arbeid. Maar wel leuk. En het opende mijn ogen dat het zoiets je hele leven moeten doen ook niet simpel was. Daarnaast gaf ik bij Sport Vlaanderen sportkampen aan jonge kinderen. Het plezier dat zij hadden gaf mij ook veel energie. En ook daar kwam het besef dat fietsen plezant moet en kan zijn."

(lees verder onder de foto)


Leren relativeren

Een ander belangrijk gegeven in de wederopstanding van de Belgische veldrijdster was de overgang naar haar nieuwe team De Ceuster-Bonache. "Ik ben ploegmanager Davy De Ceuster enorm dankbaar. Enkele weken na het tekenen van mijn contract kreeg ik in Zonhoven alweer een DNF achter mijn naam. Voor mij de druppel die de emmer deed overlopen. Ik stapte naar Davy toe en vroeg hem het contract stuk te scheuren. Hij weigerde echter meermaals. Eens ik effectief voor het team mocht uitkomen, leek er een andere wereld voor me open te gaan. Sommige rensters konden nog lachen nadat ze uit de wedstrijd waren gestapt. Of nadat ze een resultaat hadden neergezet dat echt niet goed was. Zo'n zaken begreep ik in het begin niet echt. Maar gaandeweg kwam dat begrip er wel. Het komt er op aan om zaken te relativeren. Iets wat ik ondertussen ook wel kan."

Een beter bewijs dan het afgelopen BK kan Verdonschot niet geven. Reikhalzend keek ze uit naar de wedstrijd in Meulebeke. En wou ze Sanne Cant op het BK echt een keer verslaan. Na een spannende race moest ze toch het onderspit delven. "Vroeger zou ik daar inderdaad heel lang mee in het hoofd zijn blijven zitten. Nu kan ik de klik in het hoofd sneller maken en positief vooruit denken en kijken."

Naast Davy De Ceuster zijn er nog mensen die een belangrijke rol speelden in de metamorfose van Laura Verdonschot. Vooral familie en in het bijzonder Kaat Hannes. "Kaat was destijds zelf gestopt omwille van de stress die het koersen met zich meebracht. En dan kwam mijn periode van ellende er nog eens bij. Toch is ze me steeds blijven steunen. In aanloop naar het WK heeft ze ondanks een tegenslag in haar familie ervoor gekozen mij op het WK te vergezellen. Ik mag dus echt wel in mijn handen klappen met zo'n superpartner."



Tekst Lieven Verheyen - Fotocredits TFoto en Lieven

Info Krawatencross Lille klik