Sanne Cant heeft voor het tweede jaar de wereldtitel gepakt bij de vrouwen. Maar daar heeft ze wel tot in de laatste ronde voor moeten strijden tegen de Amerikaanse Katie Compton. Een spannend duel, al zeggen we het zelf. Daarom een reconstructie van haar zegetocht.

Ronde 1: de droomstart

De start in Valkenburg is niet van cruciaal belang, maar Sanne Cant duikt als vijfde dame het veld in. Ideaal, zeker wanneer concurrentes Compton en Ferrand-Prévot in het begin niet thuisgeven en al meteen op achtervolgen zijn aangewezen. De uittredende wereldkampioene stoomt meteen door en met een indrukwekkende looppassage klautert ze op de muur naar de koppositie. En ze trok door. Op het einde van de eerste ronde reed ze al alleen met negen seconden voorsprong. Een lange solo richting wereldtitel?

Ronde 2: de Amerikaanse terugkeer

Neen, een onewomanshow wordt het niet. Vanuit de achtergrond schuift Katie Compton stelselmatig op en in de tweede ronde krijgt ze ook Cant in het vizier. Het duurt niet lang voor de Amerikaanse kampioene ook in het wiel komt van de Belgische. Compton geeft een sterke indruk en neemt ook het heft in handen, terwijl Cant haar wagonnetjes aanpikt. Net als vorig jaar in Bieles zal een duel beslissen over de wereldtitel. Het publiek geniet.

Ronde 3: de knieval

Cant en Compton gaan wiel in wiel de derde ronde in. Het is dan al zeker dat het goud of zilver wordt voor onze landgenote. In de tweestrijd heeft Cant één grote troef: haar loopkunsten op de steile muur. Maar in de derde ronde loopt het mis. De Belgische kopvrouw heeft een kleine achterstand op Compton en wil die in één ruk goedmaken. Het lukt haar, maar dan zijn haar benen zo vol van verzuring dat ze een knieval maakt. Ook de herlancering verloopt stroef waardoor ze zeven seconden verliest.

Ronde vier: de cruciale afdaling

In de daaropvolgende minuten redt Cant haar wereldtitel. Met haar vechtlust en een perfecte fietswissel komt de renster van Iko-Beobank weer helemaal voorin. In de afdaling smijt ze zich naar beneden en slaat ze een kloof. Een cruciale kloof, want de kaars van Compton is opgebrand. Drie seconden worden snel tien seconden. De tweede regenboogtrui is binnen. Dat beseft Cant ook op de laatste brug. Hoofdschuddend rijdt ze de laatste rechte lijn in en aan de finish zwaait en slaat ze in de lucht met haar armen om haar geluk te kanaliseren. De grote emoties van vorig jaar zijn er niet, maar tijdens het Belgische volkslied krijgt ze het toch even lastig. Ze beseft dan dat ze nog een jaar in de regenboogtrui mag rijden.

Foto: ©Photopress.be / Tekst: Jeffrey Fierens

Vind uitslagen WK Valkenburg op zaterdag via onze kalenderpagina