Het jaar 2018 is begonnen zoals 2017 was geëindigd, met een zege van Mathieu van der Poel die aan één echte versnelling genoeg had om Wout van Aert op achterstand te zetten. In Baal leverde het de Nederlander ook definitieve eindwinst in de DVV Trofee op.

Het was zowaar Laurens Sweeck die in de openingsronde even een klein kloofje kon slaan, maar niet veel later had hij met Van der Poel, Van Aert en Toon Aerts al drie gezellen gekregen. Ook die situatie wijzigde snel, want toen de wereld- en de Europese kampioen zich aan de kop zetten, moesten de andere twee passen. Aerts probeerde nog wel om terug te vechten, maar toen hij over de kop ging, was die poging ten einde.

Ook Sweeck zag zijn achterstand seconde per seconde groeien en dus waren we vertrokken voor een duel Van Aert-Van der Poel. Voor even dan toch. Van Aert nam ronde drie voor zijn rekening en Van der Poel moest enkele keren een tiental meter prijsgeven, maar zette dat telkens vrij gemakkelijk recht. Een ronde later – we waren dat net half koers – nam de Nederlander over, nu was het de beurt aan Van Aert om onder druk te komen, maar in tegenstelling tot zijn collega kwam hij daar niet onderuit. Tien meter werden twintig meter, het ging naar een handvol seconden en tegen het einde van de ronde waren dat er negentien geworden.

Van Aert: "Geen verrassing"

“Het is niet mijn stijl van koersen om te wachten tot Mathieu zelf vertrekt, ik voelde me ook goed en daarom heb ik geprobeerd om de forcing te voeren”, zei Van Aert achteraf. “Maar als hij dan overneemt en plots een rondje uit de mouw schudt dat twintig seconden sneller is dan het vorige moet ik zoals iedereen passen. Een verrassing is dat niet meer, wat dat betreft heeft het nieuwe jaar geen verandering gebracht.”

Van der Poel mocht dus zijn 22ste overwinning van het seizoen vieren, zijn eerste bij de elite in Baal en de eerste op zijn nieuwe Canyon ook. “Dit was wel de moeite”, begon hij zijn analyse, doelend op de zware omstandigheden met modder en regen. “In het begin was het een beetje aftasten op een verraderlijk parcours. Er werd een redelijk tempo opgelegd en ik vond het wel goed zo. Soms verloor ik wel enkele meters, maar dat was vooral te wijten aan kleine foutjes of het feit dat ik al eens een iets trager spoor had gekozen. Zelf wilde ik alles in één aanval leggen en dat draaide goed uit. Morgen vertrek ik naar Spanje om na deze drukke periode wat te rusten en goed te trainen in het vooruitzicht van wat nog komt dit seizoen.”

Ook Van Aert last de komende dagen nog een stage in en het lijkt erop dat hij die nodig zal hebben als hij Van der Poel de komende weken nog echt wil bedreigen. De wereldkampioen gelooft er alvast nog in. “Na mijn vorige stage ben ik sterker teruggekomen, ik rijd nu regelmatiger en steviger op de tweede plaats en kon al eens een cross winnen. Ik denk dat een nieuwe stage me nog wat dichter bij Mathieu kan brengen”, zei Van Aert, die aan de allerlaatste balk nog ten val was gekomen en vervolgens met een pijnlijke grimas naar de finish was gereden.

Telenet-Fideaduel voor derde podiumplaats

“Ik kreeg op het einde last van de kou en maakte een fout bij de laatste balk. Ik viel op mijn schouder en die ging wellicht heel even uit de kom. Niet echt iets om mij zorgen over te maken, denk ik. Ik heb dat ook op training al gehad, meestal is het gewricht ’s anderendaags wel wat stijf, maar ook niet meer dan dat.”

De strijd om de derde plaats werd in Baal gestreden op ruim anderhalve minuut van winnaar Van der Poel. De sterk gestarte Sweeck en Aerts bleven tot de finale in aanmerking komen voor die laatste podiumplaats, maar ze kregen wel concurrentie van Aerts’ ploeggenoot Corné van Kessel. Sweeck werd meermaals onder druk gezet door het duo van Telenet-Fidea en finaal brak hij ook. Aerts en Van Kessel draaiden zij aan zij de laatste rechte lijn op, maar tegen de sprintsnelheid van de Nederlander had Aerts geen verhaal.

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Filip De Greef

Vind alle uitslagen GP Sven Nys en klassementen via onze kalenderpagina

Foto's elite heren klik