Sanne Cant wint ook met minder goede benen

Sanne Cant heeft in Loenhout meteen een vervolg gebreid aan haar honderdste overwinning van dinsdag in Heusden-Zolder. In de zesde manche van de IJsboerke Ladies Trophy reed ze na half koers weg van de concurrentie.

Ook in de aanvangsronden was Cant al goed op dreef. In het gezelschap van Lucinda Brand nam ze enkele keren een beetje afstand, maar op de lange rechte weg richting finish kwamen de eerste achtervolgsters toch opnieuw aansluiten. In de tweede ronde was ook Katherine Compton, de heel matig gestarte leidster in de IJsboerke Ladies Trophy, daar al bij, net als Helen Wyman, Maud Kaptheijns, Eva Lechner en Loes Sels.

In de derde van vijf ronden draaide Cant het gas dan helemaal open. Brand en Compton probeerden mee te gaan, maar moesten toch toekijken hoe de wereldkampioene een kloof sloeg. Brand reed op haar beurt weg van Compton en naderde bij het ingaan van de slotronde nog even tot op een handvol seconden, maar Cant echt bedreigen lukte niet meer. Toen ze een fout maakte onderaan de brug zag de Nederlandse zelfs Compton terugkeren in haar spoor. In de sprint was Brand wel de snelste, Compton deed ondanks weer opspelende ademhalingsproblemen opnieuw een uitstekende zaak in het klassement. De Amerikaanse leidt nu al met 4:44 voorsprong op Nikki Brammeier, die slechts als negende finishte.

“Ik kan niet zeggen dat ik vandaag heel goede benen had”, verklaarde Cant, die zelf ondanks haar opgave in Ronse en het forfait voor Oudenaarde al vijfde staat in het klassement. “Het plan was dan ook om de wedstrijd een beetje te ondergaan, maar op zeker moment had ik plots een gaatje en dan moet je natuurlijk niet meer wachten. Toen Lucinda kort voor het ingaan van de slotronde opnieuw dichterbij kwam, begon ik wel wat te twijfelen of het niet beter zou zijn om te wachten. Even later werd de kloof echter opnieuw groter. Het bleef wel vechten tegen mezelf om vol te houden, maar hier in Loenhout lukt dat door het heel uitbundige publiek meestal net iets beter. Ik rij hier echt heel graag.”

Vijf op zes voor Eli Iserbyt

Het rapport van Eli Iserbyt in de DVV Verzekeringen Trofee wordt met de cross indrukwekkender. In Loenhout was de Europese kampioen bij de beloften al aan zege vijf op zes wedstrijden toe. In de eerste wedstrijdhelft kreeg hij wel de nodige tegenstand van Tom Pidcock, Yannick Peeters en Thijs Aerts, maar voorbij half koers toonde hij zich de sterkste. Pidcock klampte het langst aan, maar in de voorlaatste ronde geraakte Iserbyt toch alleen voorop. Hij won uiteindelijk met iets meer dan een halve minuut voorsprong op de Brit. Peeters werd derde en verstevigde zo zijn tweede plaats in de stand, maar op Iserbyt staat hij nu wel al 6:49 in het krijt.

“Vandaag kon ik het verschil maken in de diepe modder aan de brug en de materiaalpost”, zei Iserbyt. “Mijn start was minder goed. Ik geraakte een beetje ingesloten, maar gelukkig kwamen er in de beginfase geen grote verschillen en kon ik vrij snel opschuiven. Dinsdag was ik ontgoocheld na de Wereldbeker in Heusden-Zolder, ik ben blij dat ik dat vandaag kon rechtzetten.”

Zeges voor Ryan Cortjens en Ward Huybs

Bij de nieuwelingen zat de wedstrijd van Thibau Nys, winnaar van de eerste manche in Hamme, er al meteen na de start op toen zijn achterderailleur in zijn wiel werd getrokken. Vooraan vormden Ward Huybs, Salvador Alvarado en Steijn Willemsen een kopgroep van drie. Ze bleven de hele wedstrijd bij elkaar, in de sprint was Huybs sneller dan Alvarado.

Deze laatste, ook al tweede in Hamme, doet wel een uitstekende zaak in de DVV Verzekeringen Trofee. Hij leidt met negentien punten voorsprong op Nys en Huybs. “Het was mijn moeilijkste zege van de vier tot nu toe dit seizoen”, zei Huybs. “Ik maakte redelijk wat foutjes waardoor ik vaak kleine kloofjes moest dichtrijden. In de sprint was ik echter de sterkste.”

De wedstrijd voor junioren, die geen klassement hebben, werd gedomineerd door het duo Loris Rouiller-Ryan Cortjens van IKO-Beobank. De twee ploeggenoten sloegen al in de tweede ronde een kloof en hoewel vooral Ryan Kamp bleef tegenstribbelen, werden ze nooit verontrust. In een verbeten sprint gaf Cortjens zijn Zwitserse ploegmaat het nakijken. “Een mooie cross om je eerste zege van het seizoen te boeken”, zei eerstejaars Cortjens. “Bij de start schoot ik uit mijn pedaal, maar gelukkig kon ik snel opschuiven en vervolgens met Loris wegrijden. Ik weet dat ik een stevige sprint in de benen heb, maar hij is ook niet van de traagste.”

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Filip De Greef