We zijn pas eind november en Mathieu van der Poel zit al aan vijftien overwinningen. Ook in Hamme liet hij er geen twijfel over bestaan dat hij momenteel de beste is. Een tot 1'44' opgelopen voorsprong op Lars van der Haar in de stand van de DVV Verzekeringen Trofee kwam er als bonus bovenop.

In Ronse kon Van der Haar profiteren van de rivaliteit tussen Van der Poel en Wout van Aert, voor de rest kan het crossseizoen tot nu toe worden samengevat in één kort zinnetje: als Van der Poel geen pech heeft, wint hij. In de Flandriencross was het niet anders. De Europese kampioen pakte weer uit met een snelle openingsronde en de rest was meteen op achtervolgen aangewezen. We hadden het dan over een groepje met onder meer wereldkampioen Wout van Aert, Laurens Sweeck, Toon Aerts, Michael Vanthourenhout en Corné van Kessel.

Zoals wel vaker de voorbije maanden toonde Van Aert zich gaandeweg de beste van de rest, wat hem aan de finish een zevende tweede plaats opleverde. Michael Vanthourenhout werd derde, voor Corné van Kessel, Tom Meeusen en Kevin Pauwels. Lars van der Haar en Toon Aerts, voor de start in de stand nog heel dicht in de buurt van leider Van der Poel, kwamen na een pechvolle cross respectievelijk op 1'15" en 1'57" over de meet. De spanning in de DVV Verzekeringen Trofee ebt dus stilaan weg en dat terwijl er nog maar drie van de acht wedstrijden zijn afgewerkt.

Hoop op duels

En toch geeft het voorbije weekend enige hoop dat we de de rest van de winter nog mooie duels zouden kunnen zien tussen Van der Poel en Van Aert. Zaterdag in Zeven kon de wereldkampioen inderdaad profiteren van de pech van zijn concurrent, maar tot op dat moment had hij wel al de indruk gegeven niet te moeten onderdoen voor de Nederlander. In het vervolg van de wedstrijd slaagde die er ook niet meer in om opnieuw dichterbij te komen. Een dag later in Hamme beet Van Aert van zich af toen hij in de achtervolging was gedwongen. Hij reduceerde de kloof op zeker moment van zo’n vijftien naar tien seconden, wat eerder dit seizoen zelden of nooit lukte. Uiteindelijk moest hij toch buigen, maar een slecht gevoel had hij niet na afloop.

“Ik kwam even dichterbij, maar kon die inspanning niet lang genoeg aanhouden”, verklaarde de wereldkampioen. “De zware wedstrijd van zaterdag was volgens mij nog niet helemaal uit de benen. Dat had ik ook al in de eerste wedstrijdhelft gevoeld, toen ik de versnelling van Mathieu niet kon beantwoorden en moest plaatsnemen in het achtervolgende groepje. Het duurde even voor ik daaruit kon wegrijden. Op zich ben ik echter wel tevreden over mijn prestatie hier. Het is een parcours dat Mathieu perfect ligt, ik moet echt heel goed zijn om hier met hem te kunnen concurreren.”

Verraderlijke parcours

“Het was toch wel even schrikken toen ik te horen kreeg dat Wout aan het naderen was”, luidde het in het kamp Van der Poel. “Het zorgde ervoor dat ik heel aandachtig moest blijven op dit verraderlijke parcours. Ik had eerder in de wedstrijd al eens een fout gemaakt, een nieuwe schuiver had het helemaal spannend kunnen maken. Gelukkig had ik nog wel wat over om in de slotronden weer wat meer ademruimte te creëren. De grote tijdswinst ten opzichte van mijn belangrijkste concurrenten in het klassement is een extra bonus bovenop de zege.”

Van der Poel – één week – en Van Aert – twee weken – gaan er nu even tussenuit. De trainingsarbeid van de wereldkampioen tijdens die komende stage zou weleens doorslaggevend kunnen zijn bij het antwoord op de vraag of we de komende maanden duels op het scherpst van de snee zullen krijgen. Vorig seizoen hebben we er zo een pak gezien, deze winter bleven we wat dat betreft tot nu toe op onze honger zitten.

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Filip De Greef