Het is gebeurd! Mathieu van der Poel heeft een cross niet gewonnen. In de eerste manche van de DVV Verzekeringen Trofee in Ronse stak hij er niet bovenuit zoals in de voorbije wedstrijden, Wout van Aert zette zijn voet naast die van de Nederlander… maar het was wel Lars van der Haar die won.

Waar we zaterdag in Meulebeke nog de indruk hadden dat Van der Poel enkel net iets langer had gewacht om genadeloos weg te rijden van zijn overgebleven concurrenten, was dat zondag op en rond de Hotond zeker niet het geval. Wereldkampioen Van Aert gaf meermaals zelfs de iets betere indruk, al slaagde hij er wel nooit in om echt duidelijk afstand te nemen. Omgekeerd moest Van Aert ook niet meer dan heel even buigen toen Van der Poel in de op twee na laatste ronde met zijn zwaarste geschut van de dag uitpakte.

Kortom, Van der Poel en Van Aert waren elkaar echt waard in Ronse. Op momenten dat het tussen het onderlinge gestook door stilviel, slaagden ook Van der Haar, Toon Aerts, Michael Vanthourenhout en Kevin Pauwels erin om weer aan te pikken. En het was de verdienste van Van der Haar dat hij daar als enige ook in slaagde na de al genoemde cartouche van zijn landgenoot Van der Poel.

Van der Haar verrast favorieten

Toen het richting finish vervolgens helemaal stilviel – we gingen toen de voorlaatste ronde in – zag Van der Haar zijn kans schoon om zelf te versnellen. Van der Poel en Van Aert keken elkaar diep in de ogen, geen van beide nam meteen initiatief om te reageren en in geen tijd reed Van der Haar twintig seconden weg.

De twee tenoren bleven talmen en lieten zelfs toe dat Pauwels, Vanthourenhout en Aerts nogmaals terugkeerden in hun spoor. Van der Poel won uiteindelijk wel de prestigesprint tegen Van Aert, maar meer dan plaats twee leverde dat niet op. Twintig seconden eerder had Van der Haar immers een eerste klassementscross buiten de Wereldbeker op zijn palmares bijgeschreven.

“Verwacht kan ik deze overwinning niet noemen”, zei Van der Haar (Telenet Fidea Lions). “Ik was weliswaar nooit eerder zo goed hier, maar Mathieu en Wout deden mij toch regelmatig pijn. Ik had het geluk dat ik met Toon Aerts nog een ploeggenoot had bij de achtervolgers. Hij heeft er veel verdienste aan dat we weer echt in de wedstrijd kwamen. Ik heb dan gebruikgemaakt van een moment van windstilte om te demarreren en kende het geluk dat ik een aantal seconden cadeau kreeg. Toch bleef het afzien tot het einde en ik vreesde de hele slotronde dat ik nog helemaal zou stilvallen.”

Van Aert: "Was niet mijn taak om te reageren"

Van der Poel en Van Aert beseften dat ze vooral allebei te lang naar elkaar hadden gekeken na de versnelling van Van der Haar. “Het was al duidelijk gebleken dat het enorm lastige parcours het moeilijk maakte om het verschil te maken en vooral om het vast te houden”, stelde Van der Poel. “Ik denk dat iedereen zowat constant à bloc zat. Lars zat op het juiste moment op de juiste plaats en heeft de situatie goed ingeschat. Toen hij ging, heb ik iets te lang gewacht op Wout om te reageren. Ja, het maximum is weg, maar als er één iemand wist dat het ooit zou stoppen, was ik het wel. Al had ik het toch liever nog een beetje gerokken.”

“Lars was uiteraard wel heel goed, anders zat hij daar niet meer op dat moment, maar hij reed gewoon weg toen Mathieu en ik naar elkaar keken”, klonk het bij Van Aert. “Ik vond het op dat moment niet mijn taak om de achtervolging in te zetten. Mathieu heeft al zes crossen gewonnen, niet ik. Ik had eerder in de wedstrijd al twee of drie keer geprobeerd om van hem weg te rijden, maar dat was niet gelukt. Ik moest dus gokken toen Lars ging. Akkoord dat ik nog steeds wacht op een zege, maar ik ben blij met de progressie die ik dit weekend heb gevoeld en ik denk dat die eerste overwinning er stilaan zit aan te komen.”

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Filip De Greef

Vind alle uitslagen via onze kalenderpagina