Jarenlang modderden de Belgen maar wat aan op het EK. Tot in 2013 de kentering kwam. Vorig jaar volgde de bevestiging in het Duitse Lorsch met drie gouden medailles. Morgen gaat De Bie voor minstens een evenaring. Alleen de Nederlanders kunnen voor weerwerk zorgen.

Het allereerste EK veldrijden ooit werd in 2003 in het Tsjechisch Tabor georganiseerd. Vervolgen tijden intussen. Tien EK's lang speelden de Belgen amper een rol van betekenis. In de periode van een vol decennium moesten we het stellen met amper vijf gouden medailles. Vijf op dertig (dames, beloften en junioren reden toen hun EK). Voor die vijf truien zorgden op de koop toe slechts twee renners: Niels Albert (die pakte er vier) en Vincent Baestaens.

In 2010 bereikten we een absoluut dieptepunt. In het Duitse Frankfurt waren we getuige hoe de Belgische delegatie met één bronzen plak naar huis moest: die van Joeri Adams bij de U23. We herinneren ons nog de ontgoocheling bij bondscoach De Bie, daar in de schaduw van het stadion van Eintracht Frankfurt.

Pas in 2013 kwam de kentering: in het Tsjechische Mlada Boleslav kroonden Michael Vanthourenhout (U23) en Yannick Peeters (junioren) zich tot Europees kampioen. Belofte Gianni Vermeersch graaide ook nog brons mee. Vorig jaar zette de trend zich door met zowaar drie gouden plakken: Wout van Aert (U23), Eli Iserbyt (junioren) en Sanne Cant (dames elite). Jappe Jaspers en Laurens Sweeck trokken het totaal aantal medailles op naar vijf.

België - Nederland

We kunnen jullie nu al voorspellen dat we morgen in Huijbergen voor minstens evenveel gaan. Minstens. En dat om drie redenen: eerst en vooral omdat de profs voor het eerst hun EK rijden -en er op Van der Haar na- geen buitenlander is die in staat is de Belgen een strobreed in de weg te leggen.

Ten tweede omdat België momenteel ook bij de jeugd een aantal talenten telt, terwijl het in de andere Europese landen -op Nederland na- wat stokt.

En ten derde: omdat het parcours in Huijbergen een typische omloop is waarop alleen de Nederlanders en de Belgen zich uit de slag trekken. Veel zand en behoorlijk selectief.

Favorieten

De favorieten zijn dan ook duidelijk. Wout van Aert topt het lijstje bij de profs, op korte afstand gevolgd door Lars van der Haar. Kevin Pauwels en Sven Nys zijn hun grootste rivalen. Outsiders? Sorry, alleen maar Belgen. Tenzij Julien Taramarcaz vriend en vijand verbaast.

In de U23-categorie zetten we ons geld in op Eli Iserbyt en Quinten Hermans. Al onderschatten we Yannick Peeters -meestal goed op kampioenschappen-, de Fransman Russo en de Italiaan Bertolini niet. Maar Huijbergen is Valkenburg niet. Met Jappe Jaspers en Jens Dekker tellen we twee uitgesproken favorieten bij de junioren. Ook hier een Nederland-België duel dus.

Bij de dames hebben we twee ijzers in het vuur: Sanne Cant is niet aan haar beste periode bezig, maar ook zij komt morgen op haar lievelingsparcours terecht. Twee jaar geleden keek Sanne al vooruit naar Huijbergen. En ook bij de dames jeugd hebben we met Femke Van Den Driessche voor het eerst iemand die kan meedoen voor de titel. Maud Kaptheijns -alweer een Nederlandse- wordt haar grootste opponente.

Helft van de medailles...

In de vijf wedstrijden samen zijn dus 15 medailles te verdienen. Schrik niet als de Belgen morgen met ongeveer de helft van de medailles gaan lopen. Nee, we willen het vel van de beer niet verkopen voor hij geschoten is. Maar met minder mogen we niet eens tevreden zijn. Dat is nu eenmaal het lot van het Belgische veldritteam geworden.

Foto's (4 van de 5 sleutelpunten op het parcours): ©Golazo / Tekst: NicoDick