Dat de periode tussen Kerst en Nieuwjaar voor vele veldrijders en -rijdsters een drukke periode is, weten we ondertussen al. Maar voor buitenlandse sporters komt er dan ook nog eens bij dat ze die inspanningen leveren ver weg van hun familie. Wij legden ons oren te luisteren bij Clara Honsinger (USA), Isabella Holmgren (Canada), Marie Schreiber (Luxemburg) en Eric Brunner (USA), om eens te weten hoe 't aanvoelt.

Clara Honsinger (16de / Education-Tibco-SVB) : "Het is ondertussen mijn vierde jaar dat ik tijdens deze feestperiode op de Belgische crossen actief ben. Enerzijds voelt het dus al wel wat gewoon aan. Anderzijds blijft het toch wel wat moeilijk. Zo verblijft mijn vriend momenteel in de Verenigde Staten. Net als de andere familieleden. Wat het nog specialer maakt, is dat mijn moeder wel de oversteek maakt. Het is dus hinken op twee gedachten. Wat ook helpt, is dat we met onze ploeg en de ploegleiding een hechte groep zijn. Op momenten dat ik het iets moeilijker heb, steunen ze me volledig en voelt het ook wel wat als familie aan."

Isabella Holmgren (26ste / Cycling Canada): "Gezien mijn oudere broers en ouders in het verleden al fietsten, was het niet zo verwonderlijk dat ik ook met deze sport begon. Alleen zijn er in eigen land heel weinig wedstrijden, wat maakt dat ik de oversteek in deze periode maakte. Gelukkig ben ik niet alleen hier. Mijn vader is coach van Cycling Canada en is hier ook. Net als mijn tweelingszus Ava die enkele plaatsen voor mij aankwam. Toch is het evident dat ik diegene die niet hier zijn soms mis. We zijn hier nu goed een week en rijden hier nog enkele wedstrijden alvorens door te reizen naar Spanje en Frankrijk. Je ziet, huiswaarts keren is nog niet voor nu."



Marie Schreiber (13de / Tormans-Circus Cross Team) : "Aangezien Luxemburg niet zo heel ver is, maak ik regelmatig de verplaatsing huiswaarts. En op andere momenten verblijf ik op locatie in Geel waar de Service Course is. Ook bij ons is de sfeer tussen de ploegmaats en ploegleiding best goed. Je besteedt meer dan een half jaar met elkaar. Het is dan ook een soort familie he."

Eric Brunner (21ste / USA Cycling Mudfund Development Team) : "Zo ver weg zijn van thuis is niet altijd makkelijk. Anderzijds geniet ik van elk moment dat ik hier in België en Europa kan crossen. Ik blijf hier tot na het Wereldkampioenschap."

De cross leeft ook weer helemaal op. De massale opkomst in Gavere, Heusden-Zolder en Diegem laat zien dat de sport zeker niet dood is.

Clara Honsinger : "De voorbije winters hadden we geen normale wedstrijden, door het Covidvirus. Maar dit jaar en vooral de laatste wedstrijden grenst het aan het ongelooflijke. Als ik foto's naar het thuisfront stuur, is mijn grootvader overdonderd. De steun die elke renner hier mag ondervinden, is gewoonweg fan-tas-tisch."

Isabella Holmgren : "Het is kicken om tussen al deze mensen te rijden. Temeer ze iedereen aanmoedigen. Bij momenten kwam het kippenvel letterlijk op de armen te staan.

Marie Schreiber : "Zoveel toeschouwers ... te gek voor woorden. En dan het aantal decibels dat ze maakten. Ongelooflijk. Vergelijkbaar met het vliegtuig dat nu net over ons komt gevlogen." (lacht)



Eric Brunner : "Het was niet mijn eerste kennismaking met Diegem. En net als de drie vorige keren was de ontvangst van de supporters en mensen hier heel warm. Het parcours daarentegen was minder begripvol voor de renners. Vooral de beklimming deed echt pijn in de benen."

Het rijden 's avonds tenslotte wordt door iedereen ook als speciaal en leuk gevonden.

Clara Honsinger : "Ik heb het geluk dit in het verleden ook al in eigen land te mogen ervaren, zij het met een pak minder toeschouwers en veel minder lawaai. Het is best leuk om zo eens op een ander moment van de dag te rijden. Het mag dan wel iets moeilijker zijn om de juiste lijnen in te schatten. Maar nogmaals, deze sfeer maakt het geweldig."

Isabella Holmgren : "Het was mijn allereerste kennismaking met het rijden op een later tijdstip. Ik genoot er wel best van. Al was het vooral in de aanvangsfase best wel wennen."

Marie Schreiber : "Het is best speciaal omdat we dit nauwelijks doen. De schaduw van jezelf of anderen die net voor of net achter je rijden, maakt het wel soms moeilijk. Maar je hoort me niet klagen. Ik vond het wel leuk eens in de avond te rijden."

Eric Brunner : "Het totale plaatje maakt dat dit één van mijn meest favoriete wedstrijden is van het hele circuit. Het speciale gevoel van rijden in het donker is één aspect, maar de hele beleving er rond moet vast en zeker ook vermeld worden."



Tekst/Foto's Lieven Verheyen - Fotocredits TFoto

Uitslagen SP Diegem klik hier