Morgen wordt in Valkenburg de eerste wereldbekermanche afgewerkt. Eén van de meest verrassende namen aan de start: Ben Berden. "Tja, ik heb de UCI-reglementen niet gewijzigd, hé. Maar ik besef dat ik niet voor een toptienplek meestrijd. Trouwens, voor de volgende manche pas ik."

Ben Berden blijft een vreemde vlegel. Pure rock&roll. Maar dan wel een hele sympathieke rocker. 'Mister Tattoo' trok na zijn dopingschorsing (ondertussen een eeuwigheid geleden) over de plas, waar hij zich tot een vaste waarde in het Amerikaanse crosscircuit profileerde en op die manier een pak dure UCI-punten sprokkelde. Zijn eigen verdienste, toch? Maar die puntjes komen hem plots goed uit.

Met dank aan het minder kwalitatieve deelnemersveld in de States, dat wel. "Klopt. Alleen Jeremy Powers is in Europa top tien waard", geeft Berden graag toe. "Anderzijds: iedereen heeft het recht om de oversteek te maken, hé. Daar moet ik me toch niet schuldig over voelen?"

In combinatie met de nieuwe UCI-regel, die in de Wereldbeker startrecht verschaft aan de top vijftig van de ranking, betekent dit concreet dat Berden zowaar van start mag in Valkenburg, morgen. "Straf, hé. Jarenlang viel ik net naast de Belgische selectie. En nu, in de nadagen van mijn carrière, kan plots niemand me thuishouden. Voor alle duidelijkheid, ik heb die UCI-regel niet gemaakt, hé. Maar ik heb nu eindelijk eens het geluk aan mijn zijde. Mag het?"

"Onkosten"

Al in het voorjaar, toen in de wandelgangen bekend werd dat deze nieuwe regel vanaf dit seizoen zou worden ingevoerd, contacteerden we Berden met de vraag of hij op die unieke kans zou ingaan. We kregen toen nochtans een kordate njet als antwoord. "En dat meende ik ook. Ik heb al genoeg vliegticketonkosten in de States. Daar moeten we het vliegtuig op om van de ene naar de andere cross te pendelen. En veel interesse in de Wereldbeker hebben mijn sponsors niet. Dus was ik zinnens gewoon daar te blijven. Maar omdat er toevallig een crossvrij weekend is en ik een bezoek aan mijn thuisland plande -dat doe ik zo een vijf keer per jaar-, heb ik me toch maar ingeschreven. Maar ik kom er niet speciaal voor naar Europa gevlogen, nee. De volgende manches zal ik er bijvoorbeeld niet bij zijn."

En Berden maakt zich voor Valkenburg ook niet te veel illusies. "Niemand is meer realist dan ik", klinkt het. "Het loopt dit jaar zelfs lang niet super in Amerika. De ouderdom (Berden is 39, zowaar nog een jaar ouder dan Sven Nys, red) begint te wegen, zeker? Mijn explosiviteit is sowieso al wat afgebot. Daarnaast werk ik er mijn trainingen af in functie van de Amerikaanse crossen. Dat betekent dat ik niet meer de snelste loper ben. In de States moeten we immers amper van de fiets. Dat wordt een extra nadeel."


McDonalds met de kids

"En dan heb ik het nog niet over mijn voorbereiding", lacht hij. "Ik ben dinsdag overgevlogen. De jetlag zit nog in het lijf. Maar wat meer is. Mijn hoofdbedoeling van mijn weekje België is zoveel mogelijk tijd met mijn kids doorbrengen. Want die mis ik enorm als ik in Amerika ben. En ja, daar is dezer dagen sowieso een McDonaldsbezoekje inbegrepen. So what? Mijn kinderen zijn mijn helden en krijgen voorrang. Altijd als ik in het land ben. Maar dat betekent niet dat ik zondag als een toerist meerijd. Integendeel, ik ga een uur lang het beste van mezelf geven. Ik heb nog een pak supporters die me al die jaren trouw zijn gebleven. Mijn fanclub bestaat nog steeds. Die mensen wil ik niet ontgoochelen."

Nog een minpuntje: Berden heeft maar anderhalve fiets ter beschikking op de Cauberg. "Dure affaire, al dat materiaal over en weer brengen. Dus heb ik maar één deftig vehikel, mijn tweede vertoont wat gebreken. Hopen maar dat ik niet moet wisselen. Gelukkig is het droog weer. In principe moet ik het redden."

Dat een paar Belgen ontgoocheld zijn dat ze er niet bij zijn (onder meer Dieter en Sven Vanthourenhout en Joeri Adams staan niet in de top vijftig), beseft Berden wel. "Dat moet frustrerend zijn, ja. Maar nog eens, ook zij kunnen elders punten gaan pakken. Ik sprokkelde de voorbije jaren geen enkel punt in de Wereldbeker en sta toch in de top vijftig. Onmogelijk is het dus niet."

"Terug in december"

Woensdag stapt Ben weer op het vliegtuig. "Momenteel logeer ik bij mijn zus in Stevoort-Hasselt. Maar mijn verloofde mist me nu al. En ik haar. Ook dat is het grote nadeel. Zij heeft net als ik twee kindjes en we hebben niet de grote budgetten om de hele familie over te vliegen. Echt ideaal is het allemaal niet. Pas rond de nieuwjaarsperiode kom ik terug. Mijn supporters zullen me onder meer aan het werk kunnen zien in Sint-Niklaas en Diegem. In Bredene misschien ook. En in de Wereldbekers die in die periode verreden worden. Tenminste, als ik nog in de top vijftig sta (lacht)."

"Ach, ik zie dit ook wel een beetje als een afscheidstournee. Ik ben 39. Als mijn sponsors nog willen, doe ik er daar over de plas nog wel een jaartje bij. Misschien met de nadruk op wat zomerwedstrijden op gravel, waar mijn sponsors grote belangen hebben. Indien niet, houdt het op. We zien wel. Niets moét. Ook op de Cauberg niet. Mijn streefdoel? Ergens tussen 25 en 30 moet kunnen, denk ik."

Actiefoto's: ©Dejan Smaic, Sportifimages.com