Is Sven Nys belangrijk voor het Belgische veldrijden, dan is Jeremy Powers dat zowaar nóg meer voor Amerika. Powers richtte in de VS zelfs een eigen bedrijf op om het veldrijden -via het internet- bij het grote publiek te brengen. Tussendoor slaagde hij er de hele winter in de zeges aaneen te rijgen.

Het was in het begin van de 21ste eeuw dat we Jeremy Powers leerden kennen. Een flamboyant en vooral goedlachs Amerikaans kereltje dat het -samen met een tiental landgenoten- had aangedurfd om naar België af te zakken tijdens de kerstperiode. "Om de stiel te leren in jullie land", flapte hij er toen uit. En zie, ondertussen is JPow (zoals hij zich graag laat noemen) dertig. Nog steeds goedlachs. En geslaagd in zijn missie. Powers werd deze winter voor de tweede keer Amerikaans kampioen, leeft als prof en is in Amerika uitgegroeid tot hét boegbeeld van het veldrijden. Nee, Sven Nys en Niels Albert volgen zit er niet in. "En de kans is reëel dat me dat ook nooit lukt", klinkt het met de glimlach. "Maar ik wil wel blijven verbeteren."

Vorige week zochten we Powers op in Rumbeke, deelgemeente van Roeselare. De Amerikaanse kampioen verbleef er met zijn mecanicien ten huize Mario Varrewaere, een West-Vlaming die hij sinds jaar en dag kent. "Het seizoen in Amerika zit er op", vertelt hij. "Ik zakte naar Europa af voor deelname in Nommay en aan het WK in Hoogerheide, maar ik blijf hier nog een paar weken 'plakken'. Eigenlijk ben ik mij op die manier al aan het voorbereiden op volgende winter."

"European plans"

Powers heeft volgend seizoen immers 'European plans'. "Voor het eerst pas ik voor de combinatie weg/veld. Vanaf deze zomer zie ik mijn wegprogramma als voorbereiding op het veldrijden. Het zal me frisser aan de start brengen, vermoed ik. En ik ga mijn crossseizoen in vier stukken indelen", weet hij.

"Deel één zal ik in Amerika afwerken, al vlieg ik een keertje over voor de Wereldbekermanche in Valkenburg. Deel twee wordt het Europese luik, met inbegrip van de wereldbekerwedstrijden van Koksijde, Milton Keynes (nieuwe WB-manche in Groot-Brittannië, red), Namen en Heusden-Zolder. Tussen Milton Keynes en Namen door plan ik een stage in Spanje. Na Zolder vlieg ik terug naar de States, onder meer om deel te nemen aan het nationale kampioenschap, waarna ik nog een laatste keer naar Europa kom voor de slotmanches van de Wereldbeker en het WK in Tabor."

Jetlags

Intensief, weet Powers. "Ik vermoed dat het voor jullie moeilijk inschatten blijft hoe zwaar dat is, dat over en weer vliegen tussen Amerika en Europa. Het ís echt niet evident. Toch wil ik het volgend seizoen doen. Twee jaar geleden werd ik 7de in de WB-manche van Tabor. Dat resultaat zou ik graag verbeteren. 'Self improvement' vind ik belangrijker dan dure startgelden incasseren. En ook, in Amerika won ik alle klassiekers: Gloucester, Providence, Louisville, Cincinatti, Oregon, noem maar op. In Vegas werd ik dit jaar tweede achter Nys. Dat zijn bij ons wedstrijden met uitstraling zoals de Koppenbergcross of Hamme-Zogge bij jullie. In eigen land heb ik alles bereikt."

Maar een compleet seizoen in Europa crossen, dat ziet Powers niet zitten. "In geen geval. Ik doe al jaren mijn best om het veldrijden mee te promoten. Samen met onder meer Ryan Trebon en Tim Johnson. Ik ga zeker het veldrijden in eigen land niet laten vallen. Eigenlijk is het een soort levensdoel geworden. Daar maakt ook Behind the Barriers deel van uit, ja. Die website van mij bestaat al een paar jaar, maar sinds dit seizoen is het echt een bedrijfje geworden. In de States komt het veldrijden niet op tv, dus wilde ik op een andere manier het publiek bereiken. En dat lukt me aardig."

Internetshows

Behindthebarriers.tv is de naam van de website. Powers heeft zowaar acht mensen in vaste dienst, vond een dertigtal partners (lees: geldschieters) en werkt met een budget van "een paar honderdduizend dollars". "Dagen hebben we rondgebeld om het budget bij elkaar te harken", lacht hij. "Maar we hebben het voor mekaar gekregen. Elke dag brengen we een show op het net. Verslaggeving van de wedstrijden (op elke cross heb ik een achttal cameramensen op de omloop staan), interviews, analyses, noem maar op. Crosstalk, you know..."

"Waarom ik dat allemaal doe? Passie, man. Om de sport vooruit te helpen. En ik denk dat ik op die manier mijn steentje bijdraag. In het seizoen lokken we dagelijks tussen de tien à twaalfduizend kijkers voor onze shows. Fantastisch, toch?"

Powers kan overigens perfect inschatten hoe de sport de voorbije jaren is geëvolueerd in de States. "Niet alleen mijn verdienste, hé. Laat dat duidelijk zijn. Maar ik zag het wel veranderen. Toen ik als jong broekje naar België afzakte, had ik niet eens een coach. Ook financieel was het amper draagbaar voor mij en mijn generatiegenoten. Page, Johnson, Trebon, ... Als je ziet welke kansen mijn jonge landgenoten nú krijgen... Een wereld van verschil! Zach McDonald en Logan Owen, om maar die te noemen, krijgen nu de kans om alle Wereldbekers te rijden. En de volgende generatie zal nog meer gesteund worden. We komen een eind achterop, maar we geraken er wel. Zoals Sven Nys en Bart Wellens indertijd in de leer konden bij Erik De Vlaeminck, zo zullen in de toekomst Amerikaanse talentjes misschien bij mij in de leer kunnen. Leuk vooruitzicht, toch."

Gerona

Vorig weekend was Powers van de partij in Lille en Hoogstraten. Iets te zware omlopen voor hem om zich in de kijker te fietsen. Bovendien is het seizoen in de States al een eind voorbij en haalt Powers niet meer zijn hoogste niveau. "Maar ik leer er wel van", zegt hij. "Vooral uit die verschroeiende starts. In Amerika 'wachten' de tegenstanders op mij in de start. Hier zit ik na die eerste kilometer al à bloc. Een werkpunt!" Deze week vertoeft JPow in het Spaanse Gerona, waar hij enkele locaties gaat bekijken waar hij volgend seizoen op stage kan. Maar hij komt dit weekend nog terug voor de Superprestigemanche in Middelkerke en de wedstrijd in Heerlen, vooraleer hij een paar weekjes rust inbouwt...


Superprestige en Bpost Trofee in de States? Leuk, maar ik snap er niets van...

Ook Jeremy Powers hoorde de geruchten dat de Europese toppers in de toekomst misschien een Amerikaanse tiendaagse zouden inlassen. "Super, een Wereldbeker in de States", vindt hij. "Dat moet trouwens het doel zijn. Dat de Wereldbeker op termijn in heel de wereld present is. Zoals de Formule 1. Maar ik hoorde ook dat de Superprestige en de Bpost Trofee een manche in de VS zouden organiseren. Tja... Mooi, zeker?"


"Maar om eerlijk te zijn, ik snap er helemaal niets van! Wat hebben die klassementen nu bij ons te zoeken? Golazo, Nys, Trek, Madison... Tot zo ver volg ik nog wel. Maar verder geraak ik niet. Wij hebben in Amerika ook regelmatigheidscriteria. Die organiseren toch ook geen manche in Europa? Maar nog eens, ik ben er niet tegen, hé... "