Belgisch kampioene Sanne Cant eindigde in Valkenburg als achtste. En daar was de Lilse allesbehalve tevreden mee. Na afloop van haar wedstrijd had ze zelfs geen zin in een reactie. "Sorry, maar hier heb ik echt niet zinnigs over te vertellen. Dit resultaat slaat op niets en ik weet begot niet wat de oorzaak is."

Dik 24 uur later is Cant over haar grootste ontgoocheling heen, maar vrede nemen met haar resultaat kan ze nog altijd niet. "Omdat dit mijn plaats niet was", sakkert ze. "Als ik mijn normale niveau haal, moet ik samen met Helen Wyman en Nikki Harris strijden voor plaats drie. Zo simpel is het. En ik weet nog altijd niet wat er exact aan de hand is. Want -en dat is het straffe- ik had niet eens een slecht gevoel in de benen. Het enige wat me opviel is dat ik mijn hartslag niet omhoog kreeg zoals ik wilde."

De Belgische kampioene miste in de start tot drie keer toe haar klikpedaal, waardoor ze pas halverwege het pak het veld indook. "Toch zat ik een half rondje verderop al op plaats zes, terwijl ik het groepje met Helen Wyman en Nikki Harris een tiental seconden voor mij zag uitrijden. 'Tegen het eind van de eerste ronde heb ik ook dat rechtgezet', dacht ik. Niet dus, ik kreeg de kloof gewoon niet gedicht. Als ik normaal echt diep ga, kan ik een hartslag van net boven de 190 aan. Gisteren geraakte ik amper boven de 180 slagen. En dat is niet voldoende om het verschil te maken."

180 in plaats van 190

Na een schitterend seizoensbegin, met drie overwinningen op rij, waren de verwachtingen hoog gespannen. Toegegeven, Cant zelf hield altijd de boot af. "Afwachten waar ik eindig als de toppers van de partij zijn", klonk het toen. In Ronse finishte ze weliswaar derde, maar ook daar moest ze passen tegen Harris en Wyman. "Ik was er 'te plat', miste power in de benen. Daarom heb ik de voorbije week wat harder getraind. Misschien is dit wel de oorzaak van het probleem in Valkenburg, was ik niet fris genoeg. Het enige wat ik nu kan doen is hopen dat het zaterdag in Tabor beter loopt. Panikeren doe ik ook niet, want zelfs al viel het gisteren tegen, ik sta sowieso minstens even ver dan vorig seizoen."

Voor het eerst in een Wereldbekermanche eindigde Sanne niet als beste Belgische, die eer was weggelegd voor de 33-jarige Ellen Van Loy, die als zevende finishte. Maar daar ligt Cant naar eigen zeggen niet wakker van. "Voor alle duidelijkheid, dat interesseert me dus écht niet. Ik word liever derde in de uitslag en tweede Belgische, dan zeventiende en beste Belgische."