Wout van Aert volgt zichzelf op als wereldkampioen bij de elite. Na een onwaarschijnlijke race waarin de lekke banden niet bij te houden waren, kwam hij als winnaar uit die materiaalslag. Zijn grote rivaal Mathieu van der Poel werd tweede, Pauwels pakte net als vorig jaar en voor de vijfde keer in totaal brons.

Na een turbulente week, waarin tweets belangrijker leken dan fysieke paraatheid, was het zondag om 15 uur eindelijk weer tijd voor de strijd op de fiets, tot nader order de enige die van tel is als er prijzen moeten worden uitgedeeld.

De kleine vraagtekens die vooraf bij de twee topfavorieten werden geplaatst – Van Aert miste vorige week Hoogerheide door knieproblemen, Van der Poel kwam er niet in het stuk voor – verdwenen al snel in Bieles. Nadat Tom Meeusen kort na de start had moeten opgeven als gevolg van een kaderbreuk, draaide Van der Poel het gas volledig open.

Pauwels was de enige die meeging in het wiel, tot hij op het einde van de openingsronde het recital der lekke banden inzette en de Nederlander moest laten gaan. Van Aert had iets meer tijd nodig om onder stoom te komen, maar in de tweede ronde rukte hij dan toch op naar de tweede plaats, zij het al op vijftien seconden van de leider.

Met dank aan de groene tubes

Wat volgde, was bij momenten pure slapstick. De dooi had op het Luxemburgse parcours heel wat scherpe stenen naar boven gebracht en die zorgden voor averij. ‘Bronzen’ Pauwels driemaal lek, Lars van der Haar (vierde) zesmaal, Laurens Sweeck (zesde) vijf of zes keer, Gianni Vermeersch (achtste) was ook de tel kwijt en gokte op zeven of acht keer,…

Ook het duel der titanen werd door pech in een definitieve plooi gegooid. Drie ronden na mekaar reed Van der Poel lek op nagenoeg dezelfde plaats, gelukkig voor hem niet ver van de materiaalpost. Het zorgde ervoor dat hij en Van Aert uiteindelijk bij mekaar kwamen te zitten.

Half koers waren we toen, maar de nu te snijden spanning was van korte duur. Meteen nadat Van Aert kort voor de materiaalpost zelf een eerste en enige keer lek was gereden – de titelverdediger had als enige gekozen voor oude, grotendeels in onbruik geraakte tuben in opvallend groene kleur – voelde Van der Poel dat hij al voor de vierde keer op zijn velg zat. En deze keer moest hij nog heel ver tot de materiaalpost. Gevolg: in één klap twintig seconden verschil, de veer gebroken en de titelstrijd beslecht.

Van Aert: “Die tubes bollen niet, maar zijn stugger”

“Het is vooral Niels Albert die de tip heeft gegeven om met deze tuben te rijden”, zei Van Aert over de opvallende keuze. “In Tabor twee jaar geleden had ik ook al zo’n setje ter beschikking maar werd ik teruggeslagen door andere pech, hier had ik er drie klaar staan. Er zijn er niet veel die ze durven gebruiken. Ze bollen veel minder vlot, maar ze zijn wel een pak stugger en dus iets minder kwetsbaar als je over scherpe stenen rijdt. Een goede beslissing dus, al vind ik het wel jammer dat Mathieu door die laatste lekke band zijn kansen niet ten volle heeft kunnen verdedigen.”

“De grote vraag vooraf voor mij was waar ik precies stond”, ging Van Aert verder. “Niemand leek het te geloven, maar ik had vorige week echt wel last van mijn knie en na een week zonder fiets kon ik niet zeggen dat ik een ideale voorbereiding achter de rug had. De voorbije dagen voelde ik hier weliswaar al dat ik wellicht geen last meer zou hebben, maar de kanonstart van Mathieu kon ik toch niet beantwoorden en ik vreesde al snel dat ik voor plaats twee zou moeten strijden. Achteraf bleek dat ik gewoon een rondje nodig had om in mijn ritme te komen, want vanaf ronde twee vond ik wel een goede cadans. Ik verloor geen extra tijd meer ten opzichte van Mathieu waardoor het geloof in een goede afloop terugkeerde, al duurde het wel lang vooraleer ik echt in zijn spoor geraakte. Toen hij vervolgens op een voor hem heel slecht moment lek reed, moest ik natuurlijk niet meer wachten.”

Op de heisa van de voorbije dagen wilde Van Aert niet echt meer terugkomen. “Ik heb de focus net op tijd kunnen richten naar de wedstrijd zelf en zo heeft het mij mentaal eigenlijk alleen maar sterker gemaakt.”

Van der Poel: “Dit zal toch even blijven hangen”

Een halfuur na de finish had Mathieu van der Poel nog altijd moeite om zijn opborrelende tranen te bedwingen. “Dit zal toch wel even blijven hangen”, zei hij geëmotioneerd.

“Het is echt ellendig om het WK op zo’n manier te moeten verliezen. Fysiek was ik er klaar voor, maar viermaal lek rijden is echt wel te veel. Ik heb nooit overwogen om zoals Wout andere tuben te gebruiken en of dat nu het verschil maakte, weet ik niet. Ik hou het gewoon op brute pech. Van de eerste drie kon ik nog bekomen en ook toen ik vervolgens in het wiel van Wout zat, had ik nog altijd het gevoel dat ik op basis van fysieke paraatheid minstens zijn evenknie was. Die laatste lekke band was er echter te veel aan. Ik bleef vechten om de materiaalpost met zo weinig mogelijk achterstand te bereiken, maar dat kostte te veel krachten om daarna nog een vuist te kunnen maken.”

Foto’s: ©Photopress.be / Tekst: Filip De Greef

Vind volledige uitslag via onze kalenderpagina