Nieuwenhuis blaast concurrentie weg, geen Belgische medailles
Joris Nieuwenhuis, autoritair winnaar van de Wereldbeker, heeft op weergaloze manier ook de wereldtitel bij de beloften veroverd. De Belgische toppers kwamen niet in het stuk voor, Thijs Aerts en Nicolas Cleppe werden na een verdienstelijke race net niet met een medaille beloond.
Een halve ronde was er spanning in Bieles. Toen reed Nieuwenhuis weg van de ook sterk gestarte Deen Simon Andreassen. Bij de eerste doortocht had de Nederlander al vijftien seconden voorsprong op zijn eerste achtervolgers. Verschil dat vervolgens alleen maar groter werd, niet in het minst omdat hij zowat de enige was die op geen enkele fout kon worden betrapt.
“Ik voelde me voor de start zowel fysiek als mentaal klaar om een topprestatie te leveren, maar dan nog moet je altijd afwachten hoe het effectief loopt en wat de concurrentie doet”, stelde Nieuwenhuis, die uiteindelijk met bijna anderhalve minuut voorsprong de Spanjaard Felipe Orts Lloret en zijn landgenoot Sieben Wouters voorafging.
“Het gevoel was meteen goed en ik kon snel een kloof slaan. Ik heb vervolgens naar niemand meer gekeken en gewoon mijn eigen race gereden op een glibberig en technisch parcours, omstandigheden zoals ik ze graag heb. Ik had het goed onder controle en heb een naar mijn gevoel foutloze wedstrijd gereden.”
Iserbyt onderkoeld, Hermans niet goed genoeg
Titelverdediger Eli Iserbyt en Europees kampioen Quinten Hermans waren de Belgen die de meeste winstkansen werden toegedicht, maar dat of zelfs een medaille zat er nooit in voor de twee. Iserbyt probeerde in de tweede ronde wel nog de achtervolging in te zetten op Nieuwenhuis, maar twee valpartijen en een geblokkeerd versnellingsapparaat deden hem ver terugvallen. Uiteindelijk werd hij pas als zeventiende afgevlagd. “Bij mijn eerste val kwam ik in een plas ijswater terecht en het was meteen om zeep. Ik raakte helemaal onderkoeld en het is nooit meer goed gekomen”, zei hij terwijl hij bij een vuurtje op temperatuur probeerde te komen.
Ook bij Hermans, negende, was de ontgoocheling groot. “Dit was de wedstrijd waar ik een heel jaar naartoe heb gewerkt en dan is het niet plezant als het niet loopt. Ik voelde het al heel vroeg in de wedstrijd dat ik geen hoofdrol zou kunnen spelen. Kortom, het was niet het WK dat ik bij mijn laatste kans als belofte wilde rijden. Op mijn seizoen als geheel kan ik tevreden terugblikken, maar dit WK zal toch een ontgoocheling blijven.”
Aerts en Cleppe wel op de afspraak
Dan deden de Belgen van de tweede lijn het een pak beter. Thijs Aerts was na Nieuwenhuis wellicht de sterkste man in de wedstrijd, maar hij kende net iets te veel pech om na afloop de nochtans verdiende medaille om de hals te krijgen. Net als vorig jaar in Zolder finishte hij op de ondankbare vierde plaats. “Het begon al met een val in de eerste ronde op het moment dat ik de leiding had genomen”, begon Aerts het relaas van zijn wedstrijd. “Mijn ketting lag er ook af en het kostte me verscheidene plaatsen. Ik raakte even in een dipje, maar vervolgens kon ik toch goed opschuiven en ondanks een tweede val leek ik op weg naar een zekere medaille. In de voorlaatste ronde reed ik echter lek op een steen, waardoor ik andermaal werd teruggeslagen. Desondanks raakte ik nog opnieuw in het spoor van Wouters en leek brons toch nog mogelijk, maar helemaal op het einde kreeg ik nogmaals af te rekenen met een lekke band.”
Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Filip De Greef
Vind volledige uitslag via onze kalenderpagina
