De tweede wereldkampioene ooit bij de dames beloften luistert naar de naam Annemarie Worst. De Nederlandse toonde zich in de slotfase sterker dan de Amerikaanse Ellen Noble, titelverdedigster Evie Richards werd derde. Medefavoriete Laura Verdonschot viel net naast het podium. Onderaan vindt u videoreacties van zowel Laura Verdonschot als Annemarie Worst.

Die vier waren vooraf al aangeduid als de belangrijkste kandidates om de regenboogtrui te veroveren en dat bleek ook meteen in de race zelf. Ook al snel duidelijk was dat Verdonschot het moeilijk had om het tempo van de andere drie te volgen. Aanvankelijk bleef de kloof wel beperkt, maar het kleine gaatje dichten lukte niet. Toen de Lommelse op het nog altijd glibberige parcours – in tegenstelling tot de wedstrijd bij de junioren nu eerder door een dun laagje modder dan door ijs – dan ook nog tweemaal ten val kwam, waren de medailles helemaal weg.

“Op internationale kampioenschappen wil het blijkbaar maar niet lukken”, zei de zwaar ontgoochelde Verdonschot. “Ik had zeker geen superbenen en werd in de openingsfase onder druk gezet door de andere drie, maar had anderzijds wel het gevoel dat het technisch heel goed zat. Op de technische passages kon ik naar mijn gevoel zelfs wat tijd goedmaken en ik begon er op zeker moment ook wat door te komen, maar net dan ging ik een eerste keer tegen de grond. Daar verloor ik nog relatief weinig tijd, maar de tweede val op het asfalt was er echt te veel aan."

"Ik had in eerste instantie redelijk veel pijn en dacht zelfs even dat de koers helemaal voorbij was, maar voor de vele supporters heb ik toch doorgebeten. Een ontgoocheling blijft dit sowieso, volgend jaar dan maar. Ik heb nog één kans bij de beloften, van de top drie hier zijn er twee die volgend seizoen de overstap naar de elite moeten maken. Als ik zelf kan blijven doorgroeien, moet die medaille zeker mogelijk zijn in Valkenburg.”

Worst slaat toe in slotfase

Verdonschot kon dus niet meegenieten van de prachtige strijd die werd geleverd om het goud. Eerst leek Richards het heft in handen te kunnen nemen, maar de taaie Worst vocht zich terug tot in het spoor van de Britse om vervolgens zelf een kleine kloof te slaan. Nu was het Noble die erin slaagde om terug te keren. De Amerikaanse nam op haar beurt enkele seconden voorsprong, maar kort na het ingaan van de slotronde kwam Worst opnieuw aansluiten. De Nederlandse had dan aan één magistraal aangesneden bocht voldoende om het verschil te maken en op weg te gaan naar de wereldtitel, een niet onlogisch vervolg op de vierde plaats in de Wereldbeker van Fiuggi en de derde in die van Hoogerheide de voorbije twee weken.

“Het was een heel zware wedstrijd op een verraderlijk parcours”, stelde Worst. “Het ijs was dan wel grotendeels weg, maar nu was het een laagje modder dat het glibberig maakte. Focussen op de juiste lijnen was heel belangrijk. Ik wilde eigenlijk al vroeg het verschil maken, maar Noble en Richards bleven aanklampen en namen bij momenten zelf het initiatief. Ik bleef het proberen, maar pas in de slotronde lukte het om Ellen definitief af te schudden”, besloot Worst, die haar titel opdroeg aan de in 2014 bij een ongeval met de mountainbike omgekomen Annefleur Kalvenhaar.

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Filip De Greef / Video: ©Julien Gielen

Vind alle uitslagen via onze kalenderpagina