Wout van Aert heeft zijn tweede opeenvolgende Belgische titel op rij beet. Gewoon té sterk voor de tegenstand. Jammer voor de spanning, maar ere wie ere toekomt. Deze Van Aert is op een parcours als dat van Oostende geen partij voor de verzamelde concurrentie.

Al op de eerste de beste passage op de brug richting het strand sloeg hij een eerste kloofje. De talrijk opgekomen veldritfans op en rond de Wellingtonrenbaan beseften meteen hoe laat het was. Van Aert had ons vooraf al verwittigd dat hij -als hij goed genoeg was- de mensen wel eens zou kunnen ontgoochelen wat eventuele spanning betreft.

Zo geschiedde. Van Aert reed al snel twintig seconden weg. Tim Merlier stak een klein handje toe, voor zover dat nodig was, om de eerste achtervolgers wat op te houden. Die twintig werden er dertig, veertig en vijftig. Had hij gewild, reed Van Aert wellicht drie minuten weg van de concurrentie. Nu ja, concurrentie... Misschien moeten we een petitie opstarten om Van der Poel te naturaliseren, willen we de komende jaren nog spanning op een Belgisch kampioenschap.

Of was het -zoals een aantal jongens na afloop vertelde- gewoon zo dat iedereen al meteen met zilver en brons in het achterhoofd zat? We zullen ze met zijn allen maar het voordeel van de twijfel geven. Uiteindelijk kwamen Kevin Pauwels (toch hij weer!), Michael Vanthourenhout, Laurens Sweeck (die zich een paar keer ergerde) en Jim Aernouts in de tweede koershelft naar voor. Alle drie na een achtervolging, trouwens. In de slotfase kraakte Vanthourenhout, waardoor Pauwels en Sweeck verdiend mee op het podium mochten.

Straks volgen een aantal videoreacties met enkele protagonisten en hun visie van de feiten. Stay tuned.

Foto's: ©Photopress.be / Tekst: Nico Dick

Vind volledige uitslag via onze kalenderpagina