Zdenek Stybar en Ardooie, veel magie heeft het blijkbaar niet. Na zijn zware val in de Eneco Tour, brak hij er vandaag zijn sleutelbeen. De piepjonge Michael Vanthourenhout pakte de zege. Oververdiend, trouwens. Zijn eerste bij de profs.

De 20-jarige West-Vlaming wond er van meet af aan geen doekjes om. Hij legde de rest van het deelnemersveld meteen een moordend tempo op, daar in de modderstroken rond het Ardooise spaarbekken. Slechts een drietal slaagde er in het spoor te houden: Tom Meeusen, Zdenek Stybar en Michaels oudere broer Dieter. Maar lang bleef het viertal niet bijeen. Eerst kwam Meeusen ten val, wat later demarreerde de kleine Vanthourenhout opnieuw.

Broer Dieter vatte netjes post in het wiel van een jagende wereldkampioen, maar die verslikte zich in de -nochtans ruime- bocht net voorbij de finish. "Zdenek reed wel heel hard die bocht in", aldus Dieter achteraf. "Ik kon hem zelfs niet bijbenen. Maar blijkbaar moet hij de bocht toch wat verkeerd hebben ingeschat, want hij tikte net de pootjes van de nadars aan en schoof onderuit. En ik kon hem niet meer ontwijken." Bij Vanthourenhout is zijn hele linkerkant geschaafd (en er dringt zich een echo van de pink op), Stybar kwam er minder goed vanaf. Een luxatie van het linkersleutelbeen, luidde het een paar uur later. Gescheurde schouderligamenten, dus. De onfortuinlijke Tsjech wordt vanavond nog geopereerd.

Michael Vanthourenhout hoorde het achter zich kraken, maar maakte zich weinig zorgen. "Dan maar in mijn eentje, dacht ik. Ik had toch wat voorsprong op de dichtste achtervolgers en die bleef groeien. Toen ik twee rondjes later Dieter langs de kant richting mobilhome zag rijden en hij zijn rechterduim opstook, voelde ik me helemaal klaar voor mijn eerste profzege. Had Dieter zich zwaar gekwetst, had dit een zege in mineur geweest. Maar nu geniet ik er toch van. Zeker in eigen gouw (Wingene ligt op een boogscheut van Ardooie, red). Dat deze wedstrijd onthoofd was door het forfait van Nys en het wegvallen van Stybar? Klopt, maar winnen is winnen."

Meeusen en Walsleben

Bovendien werd de wittekop op het podium niet door de eerste de besten geflankeerd. Met Tom Meeusen en Philipp Walsleben op twee en drie glunderde de Sunweb-Napoleon Gamesbelofte nog meer. Ook Meeusen en Walsleben konden leven met hun ereplaatsen. "Ik was het seizoen niet bijster gestart en dat zorgde voor wat onrust", aldus Meeusen. "Maar het gaat de goede weg op. Zonder die valpartij, doe ik hier misschien wel mee voor de zege. Want nu moest ik vanuit verloren positie terugvechten."

Walsleben was wel top in Erpe-Mere, maar reed daarna amper nog in beeld. "Kleine akkefietjes zorgden ervoor dat ik niet voluit kon trainen", aldus de Duitse kampioen. "Daardoor liep ik toch wat achterstand op. Maar als je op deze zware omloop als derde eindigt, weet je dat het opnieuw beter gaat. Hopelijk kan ik zondag in Valkenburg bevestigen."

Voor Michael Vanthourenhout staat in datzelfde Valkenburg trouwens een eerste grote test op de agenda. In de wereldbekermanche voor beloften mag hij er de degens kruisen met Wout Van Aert en Mathieu van der Poel. En of we er naar uitkijken...

Foto's: Gino Coghe/veldritkrant.be