Vantornout haalt zijn zevenmijlslaarzen boven

Opluchting in Vlaanderen. Voor het eerst dit seizoen staan zowaar drie Belgen op het podium van een klassementscross. In Ruddervoorde triomfeerde Klaas Vantornout in eigen gouw. De Belgische kampioen liet in de slotronde zijn gezellen Sven Nys en Tom Meeusen in de steek in een looppassage.

Bina tweede in Ronse, Van der Haar en Walsleben eerste en derde in Valkenburg en opnieuw Van der Haar en Walsleben eerste en tweede in Tabor, gisteren. De schrik sloeg er stilletjes aan in bij de Vlaamse veldritsupporter. Maar vandaag herstelden onze landgenoten de hiërarchie. In Ruddervoorde kregen we voor het eerst dit seizoen een compleet Belgisch podium na een klassementscross. Winnaar werd zowaar Klaas Vantornout, die de voorbije klassementswedstrijden nooit in aanmerking kwam voor het podium.

Zevenmijlslaarzen

Maar in Ruddervoorde, notabene op vier kilometer van zijn Torhoutse thuishaven, haalde de Belgische kampioen zijn gram. De West-Vlaming controleerde zowaar de hele wedstrijd, en deed ons daarmee terugdenken aan dat bewuste BK van begin dit jaar in Mol. Hij was het die de rond halfkoers ontsnapte Niels Albert ging terughalen. Hij was het die daarna het tempo in de kopgroep met Nys, Meeusen en Albert hoog hield toen Van der Haar nog probeerde terug te komen. Het was ook dankzij zijn inspanningen dat Albert in de voorlaatste ronde kraakte en Meeusen af en toe aan het rekkertje hing. Maar vooral... Het was ook Vantornout die in de slotronde de overgeblevenen, Tom Meeusen en Sven Nys, los uit de wielen fietste. Of beter gezegd: liep. 'Houten Klaas' trok zijn zevenmijlslaarzen aan om op de laatste looppassage Meeusen en Nys schaakmat te zetten. Hij stormde de hellinkjes op als een bezetene, pakte tien meter en bouwde die uit tot een handvol seconden. Toen de Sunweb-Napoleonkopman ook nog de zandbak goed doorkwam, lag de weg wagenwijd open naar zijn tweede -maar veruit mooiste- seizoenszege.

"Meer zelfs", glunderde hij achteraf. "Dit is -op het BK na uiteraard- de mooiste overwinning uit mijn carrière. Op vier kilometer van thuis op die manier winnen... Echt, ik voelde me van meet af aan de sterkste renner in koers. Ik heb de hele wedstrijd gecontroleerd en oververdiend gewonnen."

Doodeerlijk

De verliezers legden zich met zijn allen neer bij de overmacht van de winnaar. Eerlijkheid troef toch, bij die veldrijders. Oké, Sven Nys (tweede) vond dat er misschien iets meer in zat, had hij bij Vantornouts versnelling zelf in zijn wiel gezeten in de plaats van Meeusen. Maar de andere protagonisten stelden vast dat ze niet beter konden. "Ik had voor de start zelfs geld gegeven om op het podium te staan", lachte Meeusen. "Dat ik zo lang meestreed -ondanks mijn maagproblemen- heb ik alleen te danken aan mijn stuurvaardigheid in de bochten."

Ook Lars van der Haar, die in de slotfase nog Niels Albert aftroefde in de strijd voor de vierde plaats, was overtuigd dat er niet meer inzat. "Stikkapot", klonk het. Maar wat kon dat het Rabobanktalent schelen na zijn triomf in Tabor. Niels Albert tenslotte, was zowaar nog eerlijker. "Ik ben op dit moment niet in staat om te winnen", klonk het hard maar moedig. "Halverwege de wedstrijd probeerde ik het. Een tijdlang reed ik wat vooruit, maar ik besefte toen al dat ik het niet kon houden. En eenmaal ik was teruggepakt, was mijn wedstrijd ook meteen over. Pas op, het gevoel vandaag en gisteren was al stukken beter dan vorige week in Valkenburg, maar nog niet goed genoeg om mee te doen voor winst. Geen nood, we werken er aan."

Het zal Vantornout allemaal worst wezen. Hij mag zich voor het eerst in zijn carrière leider van een klassement noemen. "En dat exact tien jaar na mijn laatste overwinning hier in Ruddervoorde, toen nog bij de beloften. Een zege die ik nog altijd koester." Al zal zijn triomf van vandaag wel iets meer opleveren...