Wietse Bosmans kruipt langzaam maar zeker uit een diep dal. Een 'stom' ongeval met een crossmotor zorgde voor een maandenlange revalidatie, maar heeft hem mentaal wel sterker gemaakt. In Hamme-Zogge ploeterde de Kalmthoutenaar tegen de verwachtingen in naar een vierde plaats. "Ook al sluit ik een kleine terugval niet uit, ik denk dat ik vertrokken ben voor een mooie reeks."

Wout Van Aert kleurde maandag de Jaarmarktcross in Niel en stal de harten van veldritminnend Vlaanderen. De piepjonge belofte kreeg de voorbije dagen een pak persaandacht in return. Volkomen terecht, uiteraard. Alleen... door Van Aerts stunt lijkt iedereen de knappe prestatie van Wietse Bosmans in Hamme-Zogge wel heel snel vergeten. Want geef toe, die vierde plaats van de Kalmthoutenaar in de drassige Waaslandse weiden mogen we toch even hoog inschatten?

Bosmans lacht als we hem vragen of hij zich te kort gedaan voelt. "Tja... Wat wil je dat ik daar op zeg? Ik had eerder ook al het gevoel dat mijn overgang naar de profs een beetje over het hoofd werd gezien. Maar om heel eerlijk te zijn, ik lig er ook niet wakker van. De voorbije maanden was ik immers helemaal uit de actualiteit verdwenen door die lange revalidatie. Anonimiteit went. Ik ben al blij dat ik opnieuw een goed niveau haal. Zowel mijn entourage als ikzelf weten waar we mee bezig zijn, en dat is het belangrijkste."

"Trouwens", grijnst de 21-jarige Kempenaar, "Als ik door mijn miserie één ding geleerd heb, dan wel relativeren. En geloof me, dat was ook nodig, anders had ik dag en nacht zitten tobben. Nee, ik ben de voorbije maanden een pak rustiger geworden."

"Vier weken in het gips, vier weken in een brace"

Het was begin maart dat Wietse Bosmans tijdens een onschuldig ritje met de crossmotor een zware knieblessure opliep. Wat volgde waren vier weken gips. Aansluitend werd zijn linkerbeen ook nog eens vier weken ingepakt met een brace.

"Ik speelde in die periode mijn hele spiermassa kwijt", doet de BKCP-Powerplusprof nog eens zijn verhaal. "Ik kon niet eens zelf mijn been opheffen. Het duurde daarna nog een hele poos voor ik aan fietsen toe was. Na een bijzonder korte voorbereiding startte ik half juni al in de Thüringen Rundfahrt. De daaropvolgende weken trainde ik als gek, puur op euforie dat ik opnieuw mijn job kon doen. Alleen... op die manier geraakte mijn lichaam volledig uitgeput."

Eens het veldritseizoen op gang schoot, kreeg Bosmans een -logische- terugval. "Mijn wegseizoen was te kort geweest. Mijn basis niet groot genoeg. Na Erpe-Mere (half september, red) moest ik gas terugnemen. Maar tot mijn eigen verbazing verliep mijn heropbouw opnieuw voortvarend. In Ronse versierde ik zowaar een selectie voor de eerste wereldbekerwedstrijden. Nee, ik had er voor de start van het seizoen niet durven op rekenen zo snel mijn plaats te hebben. Toch vond ik de keuze van De Bie terecht en dat heb ik ondertussen ook bewezen."

Twee weken geleden bevestigde Bosmans met een toptienplaats in Zonhoven. "Voor mij een belangrijke indicatie dat het goed zat. Omdat ik er bijna de hele wedstrijd in mijn eentje rondfietste, met mijn neus in de wind. Al geef ik toe, ik had niet verwacht dat dat de voorbode was van een topvijfplaats in Hamme-Zogge. Die lange inactiviteit zou mij wel parten spelen in zo een zware opdracht, dacht ik. Ik kan immers nog steeds mijn knie niet helemaal plooien. Maar kijk, ik finish er vierde. Wat een opsteker!"

"Met goed gevoel op stage vertrekken"

Bosmans vreest de komende weken geen terugval meer. "Het zou altijd kunnen, maar ik vermoed eerder van niet. Omdat ik er van overtuigd ben dat een loodzware wedstrijd zoals die in Hamme-Zogge niet liegt. De conditie is goed en daar wil ik nu verder op bouwen in de vier wedstrijden die ik nog betwist (Hasselt, Gavere, Koksijde en Gieten, red). Daarna kan ik met een goed gevoel op stage met de ploeg. Altijd leuk, een paar dagen samen trainen met jongens als Niels Albert en Philipp Waslsleben."

Blijft de vraag tot wat Wietse Bosmans op -korte of lange- termijn in staat is. Als belofte kon hij meermaals wedijveren met Lars van der Haar. Die is nu al doorgegroeid tot de wereldtop bij de profs, tenminste in de niet té zware wedstrijden. "Goh, ik zou daar liever geen uitspraken over doen. Het is ook moeilijk daar iets over te zeggen. Laat ons zeggen dat ik momenteel goed bezig ben. Er is me verzekerd dat mijn linkerbeen voor de volle honderd procent zal herstellen. Maar dat heeft zijn tijd nodig."

"Uiteraard is het mijn droom om door te stoten naar de absolute top. En als je als eerstejaars al onmiddellijk in de top vijf van een Superprestigemanche kunt finishen, in de wetenschap dat je vier maanden out ben geweest, dan mag je niet klagen. En dan denk ik dat er nog een ruime progressiemarge is. Maar zoals ik jou in het begin al vertelde, ik heb leren relativeren... We zien wel waar ik op termijn uitkom."